Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007
Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007
Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007
Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007
ΜΠΑΛΙ
Η μεγαλύτερη διάσκεψη που έχει γίνει ποτέ για την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη ξεκίνησε στις 4 τα ξημερώματα της Δευτέρας (ώρα Ελλάδας) στο Μπαλί της Ινδονησίας, με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από 190 χώρες.
Περισσότεροι από 100.000 σύνεδροι θα προσπαθήσουν, μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου, να αρχίσουν τη διαπραγμάτευση μιας συνθήκης που θα αντικαταστήσει το περίφημο Πρωτόκολλο του Κιότο, η ισχύς του οποίου λήγει το 2012.
Η διάσκεψη στο Μπαλί πραγματοποιείται τη στιγμή που οι εκπομπές αερίων, οι οποίες προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, έχουν φθάσει στο ανώτατο επίπεδό τους στην ιστορία.
Οι επιστήμονες συνιστούν μείωση στο μισό αυτών των εκπομπών (80% για τις βιομηχανικές χώρες), ώστε ν' αποφευχθεί η άνοδος της θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς και να διατηρηθεί διαχειρίσιμος ο πλανήτης μας.
Στόχος των συνομιλιών στο Μπαλί είναι να συμφωνηθεί το 2009, στις συνομιλίες που θα διεξαγάγει ο ΟΗΕ στην Κοπεγχάγη, ένα νέο παγκόσμιο σύμφωνο για το κλίμα, ώστε οι κυβερνήσεις να έχουν αρκετό χρονικό περιθώριο να το επικυρώσουν, προτού λήξει η ισχύς του Πρωτοκόλλου του Κιότο.
Ο Ίβο ντε Μπουρ, επικεφαλής της Διακυβερνητικής Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Αλλαγές, δήλωσε την Κυριακή ότι ο στόχος στο Μπαλί είναι απλώς να συμφωνηθεί ότι πρέπει να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη που θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο. Οι λεπτομέρειες θα μείνουν για μετά.
Μέχρι στιγμής μόνο 36 βιομηχανικές χώρες έχουν υιοθετήσει, βάσει του Πρωτοκόλλου του Κιότο, περιορισμούς στις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου. Οι περισσότερες κυβερνήσεις συμφωνούν ότι είναι ανάγκη να γίνουν περισσότερα, όμως διαφωνούν στο πώς θα καταμεριστεί το φορτίο.
Οι προοπτικές για μια παγκόσμια συμφωνία στο Μπαλί αυξήθηκαν μετά την απόφαση του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους να συμμετάσχουν οι ΗΠΑ στην προσπάθεια πέραν του 2012. Οι ΗΠΑ παραμένουν μεταξύ των βιομηχανικών χωρών που τάσσονται κατά των υποχρεωτικών μειώσεων των εκπομπών των αερίων.
Αυτή τη φορά όμως θα είναι μόνες τους, καθώς ο νέος πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Κέβιν Ραντ, υπέγραψε τη Δευτέρα το Πρωτόκολλο του Κιότο, το οποίο είχε τοποθετήσει στην κορυφή της διεθνούς ατζέντας του από την πρώτη στιγμή της πολιτικής του εκστρατείας.
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007
Έγκριση ίδρυσης ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων έντονα ρυπογόνων, με καύσιμο ύλη λιθάνθρακα.
Επίκαιρη ερώτηση του Π.Κοροβέση προς τον Υπουργό Ανάπτυξης
Σε μια χρονική περίοδο που η χώρα μας έχει ήδη αυξήσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 25% σε σχέση με το 1990, ενώ με βάση το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΚΙΟΤΟ έχει αναλάβει την υποχρέωση να συγκρατήσει αυτή την αύξηση μέχρι το 2012, έρχεται η ελληνική κυβέρνηση και εγκρίνει την ίδρυση ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων έντονα ρυπογόνων, αφού θα χρησιμοποιούν ως καύσιμο ύλη λιθάνθρακα.
Ήδη η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) έχει γνωμοδοτήσει για την κατασκευή 3 τέτοιων ιδιωτικών μονάδων, στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας, στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και πρόσφατα στο Μαντούδι Ευβοίας, ενώ αναμένεται ανάλογη απόφαση για μονάδα της ΔΕΗ στο Αλιβέρι Ευβοίας, συνολικής ισχύος 2.600 ΜW.
Οι επιπτώσεις της λειτουργίας των μονάδων αυτών στο περιβάλλον είναι πολλαπλάσιες από αυτές των μονάδων φυσικού αερίου και μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις έντονα ρυπαίνουσες λιγνιτικές μονάδες. Γι’ αυτό και υπάρχουν έντονες αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες της Βοιωτίας και της Αιτωλοακαρνανίας, ενώ ήδη άρχισαν και στην Εύβοια να κινητοποιούνται πολίτες και τοπικοί φορείς, για να αποτρέψουν την εγκατάσταση των 2 άλλων μονάδων.
Τελευταία βέβαια στιγμή, ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ανακοίνωσε την επιβολή προστίμου στη ΔΕΗ, την πλέον ρυπογόνο βιομηχανία στην Ελλάδα, διότι όπως δήλωσε ο ίδιος «οι κλιματικές αλλαγές είναι ένα μεγάλο παγκόσμιο πρόβλημα και η Ελλάδα οφείλει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει απέναντι στο ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΚΙΟΤΟ».
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Αν έχει υπολογίσει τις πρόσθετες επιβαρύνσεις που θα επιφέρουν αυτές οι μονάδες στο ήδη επιβαρυμένο από τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές περιβάλλον.
2. Πώς θα αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν από τη μη τήρηση των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας για τη μείωση των αερίων θερμοκηπίου και
3. Γιατί αγνοεί τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών όταν μάλιστα για μερικές, όπως αυτές της Βόρειας Εύβοιας, έχουν σχέση με την οικονομική τους ζωή που στηρίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό.
Ο ερωτών βουλευτής
Περικλής Κοροβέσης
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007
8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ- Παγκόσμια ημέρα δράσης κατά της κλιματικής αλλαγής
Ημέρα διαδηλώσεων και διεκδικήσεων παντού
ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΤΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Προς όλους τους φορείς και συλλογικότητες
που ενδιαφέρονται για μια κοινή μαζική και πολύχρωμη συγκέντρωση – διαδήλωση
στο Σύνταγμα, στις 8 Δεκέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά της Κλιματικής Αλλαγής
Το Παναττικό Δίκτυο, στο οποίο μετέχουν περίπου 100 συλλογικότητες κινημάτων πόλης, παίρνει την πρωτοβουλία να καλέσει κινήσεις πολιτών, συνδικάτα, κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, μη κυβερνητικές περιβαλλοντικές οργανώσεις, φοιτητικούς συλλόγους, συλλογικότητες των μαθητών και κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη, για να συζητήσουμε και να συνδιοργανώσουμε μια μεγάλη και πολύχρωμη συγκέντρωση – διαδήλωση στο Σύνταγμα, στις 8 Δεκέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά της Κλιματικής Αλλαγής.
Το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη θα πραγματοποιηθούν στη χώρα μας και όλο τον κόσμο, κοινωνικές παρεμβάσεις με στόχο να ληφθούν μέτρα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο για την ανατροπή των δεδομένων που δημιουργούν την κλιματική αλλαγή, η οποία απειλεί το μέλλον του πλανήτη. Στο διάστημα 4–15/12 συνέρχεται η Παγκόσμια Σύνοδος του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή στο Μπαλί. Επειδή το πρόβλημα του κλίματος δεν αφορά σενάρια επιστημονικής φαντασίας αλλά γίνεται ήδη αντιληπτό με τα ακραία καιρικά φαινόμενα και επιδεινώνεται με τις πυρκαγιές, που κατέστρεψαν φέτος στη χώρα μας 3.000.000 στρέμματα δασικού, αγροτικού και φυσικού περιβάλλοντος, υπάρχει ανάγκη άμεσων δράσεων. Χρειάζεται να υψώσουμε φωνή διαμαρτυρίας ενάντια σ’ αυτούς που προωθούν και επιβάλλουν τις σημερινές οικονομικές επιλογές, θυσιάζοντας τον πλανήτη στο βωμό του κέρδους. Χρειάζεται να επιβάλλουμε τώρα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Η συνάντηση για τη συζήτηση της πρότασής μας, θα πραγματοποιηθεί στις
5 Νοεμβρίου, 7μμ, αίθουσα ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20, 3ος όροφος.
Επισυνάπτουμε ένα σχέδιο κειμένου για το πρόβλημα της Κλιματικής Αλλαγής καθώς και για το περιεχόμενο, τα αιτήματα και τον χαρακτήρα της κοινής διοργάνωσης.
8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ,
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.
Όλοι και όλες στο Σύνταγμα στις 8 Δεκέμβρη, στη 1.00 το μεσημέρι
Ø Διεκδικούμε να ληφθούν τώρα αποφάσεις για τη σωτηρία του πλανήτη
Ø Στέλνουμε μήνυμα στην παγκόσμια σύνοδο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή
Ø Απαιτούμε από την κυβέρνηση να πάρει δραστικά μέτρα για να περιοριστούν οι εκπομπές αερίων ρύπων.
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια σοβαρή οικολογική κρίση, που στη χώρα μας γίνεται αντιληπτή με τον πιο δραματικό τρόπο. Οι υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι, οι φετινές πυρκαγιές που κατέστρεψαν 3. 0000 000 στρέμματα δασικού, αγροτικού και φυσικού περιβάλλοντος, η ξηρασία και οι πλημμύρες από τη διάβρωση των εδαφών, το πρόβλημα της επάρκειας και της ποιότητας του νερού, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, όλ’ αυτά τα φαινόμενα συνδέονται με την κλιματική αλλαγή και αποτελούν σήματα κινδύνου για το μέλλον της χώρας μας και του πλανήτη.
Δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Η Διακυβερνητική για την Κλιματική Αλλαγή προβλέπει άνοδο των θερμοκρασιών από 1,4 έως 5,9 βαθμούς στα επόμενα 50 χρόνια. Οι επιστήμονες προειδοποιούν για ερημοποίηση μεγάλων κατοικημένων εκτάσεων και για εκατομμύρια πρόσφυγες εξ αιτίας της κλιματικής αλλαγής. Τα σημερινά ακραία φαινόμενα, οι ξηρασίες και οι πλημμύρες θα ενισχυθούν πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα επιβίωσης σε πολλά μέρη του κόσμου. Αν οι σημερινοί πόλεμοι σε Ιράκ Αφγανιστάν, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, γίνονται για το πετρέλαιο, οι αυριανοί θα γίνονται για το νερό. Ήδη οι πάγοι λιώνουν στην Αρκτική και οι υπεύθυνοι ισχυροί του πλανήτη σπεύδουν να εγκαταστήσουν στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή. Η Ελλάδα θα πλησιάσει τις επόμενες δεκαετίες κλιματολογικά την Αφρική, η ζωή μας θα γίνει αβίωτη και το παραγωγικό πρότυπο της χώρας θα οδηγηθεί σε κατάρρευση.
ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Για την κλιματική αλλαγή ευθύνονται αυτοί που προωθούν και επιβάλλουν τις σημερινές επιλογές, δηλαδή το κυρίαρχο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα.
Το ενεργειακό πρότυπο που στηρίζεται σε ρυπογόνα καύσιμα και η ενεργειακή σπατάλη, η διαρκής επέκταση των μεταφορικών δικτύων και η κυριαρχία του ΙΧ αυτοκινήτου στη μετακίνηση, η βιομηχανική ανάπτυξη χωρίς περιβαλλοντικούς περιορισμούς, η συνεχώς διογκούμενη αστικοποίηση, η καταστροφή της φύσης, η αποψίλωση των δασών και η συρρίκνωση του αστικού και περιαστικού πράσινου, αποτελούν τις βασικές αιτίες της κλιματικής αλλαγής.
Χρειάζονται ριζικές αλλαγές στο πρότυπο παραγωγής και κατανάλωσης ώστε να γίνει συμβατό με την οικολογική αειφορία, την επιβίωση του πλανήτη και την ευημερία των ανθρώπων. Αλλά γι αυτό πρέπει να δούμε τον πλανήτη και τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη των εταιριών πετρελαίου, των βιομηχανικών συγκροτημάτων που παράγουν με ρυπογόνα καύσιμα, των κατασκευαστικών εταιριών και επιχειρήσεων παραγωγής και εμπορίας του ΙΧ αυτοκινήτου. Πρέπει οι πολίτες των αναπτυγμένων χωρών του κόσμου να αμφισβητήσουν τα κυρίαρχα καταναλωτικά πρότυπα και ν’ αλλάξουν τις επιζήμιες για το περιβάλλον και το κλίμα καταναλωτικές τους συνήθειες.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Η χώρα μας πρωτοπορεί σε αρνητικούς περιβαλλοντικούς δείκτες. Δεν εφαρμόζει ακόμα και τις ανεπαρκείς δεσμεύσεις του πρωτοκόλλου του Κιότο για τον περιορισμό των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα που ενοχοποιούνται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή.
Το σημερινό ενεργειακό πρότυπο, που στηρίζεται μονόπλευρα στα ορυκτά καύσιμα, είναι ήδη εξαιρετικά ρυπογόνο και παρ’ όλ’ αυτά η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (Ρ.Α.Ε.) προχωρεί σε νέες εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας με λιθάνθρακα.
Το ΙΧ αυτοκίνητο εξακολουθεί να κυριαρχεί στις μετακινήσεις, ενώ κατασκευάζονται νέα, απαράδεκτα περιβαλλοντικά τεχνικά έργα, όπως η επέκταση της Αττικής Οδού, για την εξυπηρέτησή του.
Τα δημόσια μέσα μεταφοράς δεν αναβαθμίζονται επαρκώς και το ποδήλατο θεωρείται μέσο ψυχαγωγίας και όχι μετακίνησης.
Η προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας είναι θετική, όμως οι ανεμογεννήτριες πρέπει να χωροθετούνται σύμφωνα με τις δυνατότητες των τοπικών οικοσυστημάτων και όχι με κριτήριο το επιχειρηματικό κέρδος.
Ενώ τα προβλήματα της επάρκειας και της διαχείρισης του νερού οφείλονται σ’ ένα εξαντλητικό γεωργικό πρότυπο και στις συνθήκες ξηρασίας που δημιουργεί η κλιματική αλλαγή, η αντιμετώπισή τους γίνεται με οικολογικά απαράδεκτα μεγάλα τεχνικά έργα, όπως η εκτροπή του Αχελώου.
Τα δάση, το αστικό και περιαστικό πράσινο, οι ελεύθεροι χώροι μένουν απροστάτευτοι και παραδίδονται σε κάθε είδους νόμιμες και παράνομες κερδοσκοπικές δραστηριότητες.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
Μπορούμε να επιβάλλουμε σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο μέτρα κατά της κλιματικής αλλαγής αν ενώσουμε τις δυνάμεις και τη φωνή μας. Υπάρχει ελπίδα.
Όλα τα κινήματα πόλης, που δώσαμε αγώνες για το περιβάλλον στη γειτονιά και τον Δήμο μας, συναντιόμαστε μαζί με τους εργαζόμενους, τους φοιτητές και τους μαθητές, με τα συνδικάτα, τους κοινωνικούς φορείς, τις κινήσεις πολιτών και κάθε ενεργό πολίτη, για να σταματήσουμε τη νεοφιλελεύθερη κούρσα της ανάπτυξης που συμβάλλει την κλιματική αλλαγή και οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη.
Είμαστε όλοι, φορείς και άτομα, που συμφωνούμε στις παραπάνω διαπιστώσεις, συνδιοργανωτές μιας μεγάλης πολύχρωμης συγκέντρωσης - διαδήλωσης στο Σύνταγμα, στις 8 Δεκέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά της Κλιματικής Αλλαγής. Προβάλλουμε τα κοινά αιτήματα συλλογικά και ταυτόχρονα κάθε συλλογικότητα εκφράζει ελεύθερα το δικό της στίγμα.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
Ø Να εφαρμόσει επιτέλους η Ελλάδα το πρωτόκολλο του Κιότο και να συμμετάσχει ενεργά σε μια νέα συμφωνία για τη δραστική μείωση των εκπομπών αερίων ρύπων.
Ø Να περιοριστούν δραστικά τα ορυκτά καύσιμα και να σταματήσουν οι νέες εγκαταστάσεις για την παραγωγή ενέργειας με λιθάνθρακα. Οχι στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και στα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων.
Ø Να ληφθούν αντιρρυπαντικά μέτρα στη βιομηχανία και τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας.
Ø Να προκριθούν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας με σεβασμό στα τοπικά οικοσυστήματα.
Ø Να ληφθούν μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας στην κατανάλωση.
Ø Να εφαρμοστούν σε παλιά και νέα κτίρια σύγχρονοι κανόνες και προδιαγραφές με βάση τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και της οικολογικής δόμησης.
Ø Να περιοριστεί δραστικά η χρήση ΙΧ αυτοκινήτου και να ενισχυθούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς και το ποδήλατο. Να μην επεκταθεί η Αττική οδός. Οχι σε νέα οδικά έργα.
Ø Να γίνει ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων, που αποτελούν δημόσιο αγαθό, να καταπολεμηθεί η σπατάλη και να εξασφαλιστεί καθαρό πόσιμο νερό για όλους.
Ø Να κηρυχθούν αναδασωτέες όλες οι καμένες εκτάσεις, να προστατευτούν τα δάση της Αττικής χωρίς εξαιρέσεις, όπως έγινε με το καζίνο στην Πάρνηθα. Όχι στην αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος. Να καταργηθούν οι δασοκτόνοι νόμοι.
Ø Να σωθούν όλοι οι ελεύθεροι και πράσινοι χώροι. Κανένα τετραγωνικό μέτρο νέας δόμησης στους δημόσιους χώρους της Αττικής.
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007
Ασύμμετρες απειλές πίσω κι απ' τις φωτιές στην Καλιφόρνια!!!
28.10.07
του Μωυσή Μπουντουρίδη (http://mazemata.blogspot.com)Τι σας θυμίζουν αυτά;;; Λοιπόν, το καλωδιακό κανάλι Φοξ Νιούς (Fox News) βλέπει πίσω από τις πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές στην Καλιφόρνια να βρίσκεται η διεθνής τρομοκρατία και μάλιστα η "μητέρα" του Κακού κι όλων των ασύμμετρων απειλών, η Αλ Κάϊντα. Διαβάστε δυο σχετικές ειδήσεις της επικαιρότητας από το therawstory εδώ κι εδώ - στο δεύτερο μαζί με τους καυστικούς σχολιασμούς του γνωστού αναλυτή της επικαιρότητας Keith Olbermann.
Το ζήτημα είναι όμως πολύ σοβαρό. Στο μπλογκ-του smokerwriting, ο Rockenko θίγει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πλευρές αυτού του θέματος με τις ασύμμετρες χαζομάρες του Φοξ Νιούζ ή τις προηγούμενες αντίστοιχες των δικών μας "προφητών." Η βασική ιδέα του Rockenko είναι η ανάδειξη της θεαματικής διάστασης του θέματος, δηλαδή, το γεγονός ότι τα ανθρώπινα, τα κοινωνικά και τα φυσικά πράγματα, συμβάντα, δρώμενα κ.λπ. γίνονται πλέον ένα μεγάλο θέαμα, που το διαχειρίζονται οι βιομηχανίες του θεάματος. Το αποτέλεσμα είναι ότι το θέαμα αντικαθιστά το πραγματικό συμβάν κι επιχειρεί το ίδιο το θέαμα να δημιουργήσει μια όμοθυμη και συναινετική άποψη και ανταπόκριση των ανθρώπων απέναντι στα πραγματικά δρώμενα έτσι ώστε να εμποδισθεί η κατανόηση των πραγματικών συνθηκών και η αποτελεσματική δράση για την αντιμετώπισή τους. Να πώς το έλεγε ο Guy Debord στην Κοινωνία του Θεάματος (απ' το Κεφάλαιο 1, Τμήμα 3):
Το θέαμα παρουσιάζεται ταυτόχρονα σαν η ίδια η κοινωνία, σαν μέρος της κοινωνίας και σαν μέσο ενοποίησης. Σαν μέρος της κοινωνίας, είναι το εστιακό σημείο κάθε οραματισμού και κάθε συνειδητότητας. Αλλά εξ αιτίας του γεγονότος ακριβώς ότι αποτελεί ένα ξεχωριστό τομέα, γίνεται στην πραγματικότητα ο χώρος της πλάνης και της ψευδούς συνειδητότητας: η ενοποίηση που επιτυγχάνει δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επίσημη γλώσσα του καθολικού διαχωρισμού.
Μια που το έφερε η κουβέντα, αν θέλετε, δείτε το βίντεο της ταινίας του 1973 του Guy Debord, που είναι βασισμένο στο βιβλίο-του του 1967 για την Κοινωνία του Θεάματος:
Η ταινία της Κοινωνίας του Θεάματος του Debord
Γυρνώντας τώρα πίσω στα σχόλια του Rochenko, αυτό που παρατηρεί είναι ότι οι οικολογικές κι οι φυσικές καταστροφές, η παγκόσμια θέρμανση, η κλιματική αλλαγή κ.λπ. μπορούν να συμβάλλουν στην κοινωνική αναπαραγωγή (σαν ένα ενοποιητικό θέαμα) μέσω της κοινωνικής κατασκευής μιας συναινετικής στάσης ζωής (π.χ., οικολογικές "ευαισθησίες," ηθική κατανάλωση κ.λπ.), η οποία όμως είναι εύκολα αφομοιώσιμη και χειραγωγήσιμη από και μέσα στα σχέδια του κυρίαρχου νεοφιλελευθερισμού. Για να ξεφύγει κανείς/μιά από την παγίδα ενός τέτοιου απατηλού ιδεαλισμού του θεάματος, πρέπει να μπορεί να διακρίνει τις πραγματικές διαστάσεις των υπαρκτών διαπλοκών και διασυνδέσεων, που αρθρώνουν την πραγματική υφή του θέματος (διάφορες διαπλοκές και διασυνδέσεις, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές κ.λπ.). Ένα καλό παράδειγμα μιας τέτοιας κατανόησης των κοινωνικών συνθηκών, που διαμεσολαβούν και διεγείρουν φυσικές και οικολογικές καταστροφές, είναι η ανάλυση των πυρκαγιών του 1993 στην Καλιφόρνια, που έκανε ο Mike Davis, στο άρθρο του στο radicalurbantheory
The Incendiary Other (Το Εμπρηστικό Άλλο) - το οποίο θεωρώ ότι αξίζει να διαβαστεί για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε αντίστοιχες διαπλοκές και διασυνδέσεις σε σχέση με παρόμοιες περιπτώσεις στην Ελλάδα.
Ακολουθούν δυο βιντεάκια για τις πρόσφατες ασύμμετρες σαχλαμάρες του Φοξ Νιούζ:
Fox News blames California Forest fires on Al Qaeda
Ετικέτες Κλιματική Αλλαγή
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2007
Εφυγε...
| Εφυγε από τη ζωή ο Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Γκορζ, συνιδρυτής, με τον Ζαν Ντανιέλ, του εβδομαδιαίου πολιτικού περιοδικού «Νουβέλ Ομπσερβατέρ». Ο 84χρονος φιλόσοφος, αυτοκτόνησε μαζί με τη σύντροφό του η οποία έπασχε από ανίατη ασθένεια στην κατοικία τους στο Βοσνόν. Ο Γκόρζ γεννήθηκε τον Φεβρουάριο 1923, στη Βιέννη, και έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα στη το 1954, όταν και έλαβε το νέο του ληξιαρχικό ονοματεπώνυμο Ζεράρ Χορστ. Επιπλέον, τα άθρα του στο «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» τα υπέγραφε με το ψευδώνυμο Μισέλ Μποσκέ. Παράλληλα, θεωρείται από τους θεμελιωτές της πολιτικής οικολογίας. «Οικολογία και Πολιτική», «Οικολογία και Ελευθερία», «Αντίο στο Προλεταριάτο», «Μεταμορφώσεις της Εργασίας» είναι κάποια από τα σπουδαία έργα του. Μία στενή φίλη του ζεύγους, αντιλήφθηκε το δραματικό τέλος της 58χρονης κοινής ζωής τους τη Δευτέρα το πρωί. Μάλιστα πάνω στην κεντρική πόρτα του σπιτιού υπήρχε η επιγραφή με την ένδειξη «ειδοποιείστε την χωροφυλακή». Τα πτώματα βρέθηκαν το ένα πλάι στο άλλο, ενώ δίπλα τους βρέθηκαν γράμματα προς τους οικείους τους. Μάλιστα, προ ημερών, ο Γκορζ εκμυστηρεύθηκε σε στενή φίλη ότι τον προβλημάτιζε πολύ η ραγδαία επιδείνωση της υγείας της Ντορίν. Για την «Ντορίν του» στο πρόσφατο βιβλίο «Ιστορία της Ντ., ιστορία μιάς αγάπης» ο Γκορζ είχε γράψει: «Μόλις συμπλήρωσες τα 82, όμορφη, χαριτωμένη, ποθητή. Ζούμε μαζί 58 έτη και σε αγαπώ σήμερα, περισσότερο από ποτέ. Εσχάτως, σε ξαναερωτεύτηκα άλλη μια φορά, και να γνωρίζεις, φέρω μέσα μου ένα 'κενό', το οποίο εντούτοις με κατακλύζει, και που ξεπερνιέται μόνον όταν σε αγκαλιάζω». |
-----------
Ο φιλόσοφος και πρωτοπόρος στοχαστής της πολιτικής οικολογίας, ο 83χρονος σήμερα Αντρέ Γκορζ έδωσε στο περιοδικό «Le Nouvel Observateur" τη συνέντευξη που ακολουθεί. (ΣΗΜ ΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΙΔΕΩΝ, Θανάσης Γιαλκέτσης, εφ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 21/1/07)
- Εσείς που ήσασταν "οικολόγος» πριν επινοηθεί ο όρος, πώς θα ορίζατε την οικολογία;
«Από όλους τους ορισμούς θα προτιμούσα τον λιγότερο επιστημονικό, εκείνον που βρίσκεται στις απαρχές του οικολογικού κινήματος και που λέει ότι οικολογία είναι η φροντίδα για το περιβάλλον ζωής ως καθοριστικό παράγοντα της ποιότητας ζωής και της ποιότητας ενός πολιτισμού. Οι πρώτες μεγάλες εκδηλώσεις αυτής της φροντίδας αναπτύχθηκαν στη Βόρεια Αμερική, έπειτα στην Ιαπωνία, μετά στη Γερμανία, από όπου κέρδισαν και την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτές οι εκδηλώσεις πήραν τη μορφή κινημάτων διαμαρτυρίας - που συχνά κατεστάλησαν βίαια - ενάντια στον σφετερισμό του δημόσιου χώρου από τις μεγάλες βιομηχανίες, τα αεροδρόμια, τους αυτοκινητόδρομους, που έρχονταν να ανατρέψουν, να μπετονοποιήσουν, να ρυπάνουν και να καταστήσουν τεχνητό το λιγοστό "φυσικό" περιβάλλον που απέμενε. Η αντίσταση των κατοίκων σε αυτή την εισβολή στο περιβάλλον ζωής τους δεν ήταν μια απλή «υπεράσπιση της φύσης». Ήταν π άλη ενάντια στην κυριαρχία. Ενάντια στην καταστροφή ενός κοινού αγαθού από ιδιωτικές δυνάμεις υποστηριζόμενες από το κράτος, οι οποίες αρνούνταν το δικαίωμα των τοπικών πληθυσμών να επιλέγουν το δικό τους τρόπο για να συμβιώνουν, να παράγουν και να καταναλώνουν.
- Το 1972 γράφατε: "Η οικολογία είναι μια επιστήμη βαθιά αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική". Το ίδιο πιστεύετε και σήμερα;
«Η πολιτική οικολογία δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο. Γεννήθηκε το 1972 ακριβώς, μετά από μιαν έκθεση βρετανών επιστημόνων «"Blueprint for Survival") και μιαν έκθεση που συντάχθηκε από τη Λέσχη της Ρώμης. Αυτή υπογράμμιζε την επείγουσα αναγκαιότητα μιας ρήξης με τον βιομηχανισμό και με αυτή τη θρησκεία της ανάπτυξης που είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Στο εξαιρετικό βιβλίο «Η βιώσιμη ανάπτυξη», που δημοσίευσαν οι Ντομινίκ Μπουρζ και Ζιλ-Λοράν Ραισάκ, διαβάζουμε φράσεις όπως αυτή: "Το εύρος της περιβαλλοντικής μεταβολής καθώς και η εξάντληση των πόρων επιβάλλουν έναν γρήγορο και ριζικό μετασχηματισμό των τρόπων παραγωγής και κατανάλωσης αλλά και της κοινωνικής μας οργάνωσης". Επιβάλλουν μια δραστική μείωση της υλικής παραγωγής και κατανάλωσης. Όπως σημειώνουν όμως οι συγγραφείς του βιβλίου, "η δημιουργία αξίας, όρος του δυναμισμού των κοινωνιών μας, συνδέεται υποχρεωτικά με την αύξηση των ροών ενέργειας και πρώτων υλών". Δεν μπορούμε να έχουμε έναν καπιταλισμό χωρίς ανάπτυξη. Δεν μπορούμε να θέλουμε τη μείωση των ροών υλικών εμπορευμάτων χωρίς να θέλουμε μιαν οικονομία ριζικά διαφορετική από την παρούσα, μιαν οικονομία στην οποία ο πρωταρχικός σκοπός δεν θα είναι το κέδρος και στην οποία ο πλούτος δεν θα εκφράζεται ούτε θα μετριέται με χρηματικούς όρους. Εκείνοι, όπως ο Σέρζ Λατούς, που ζητούν τη μείωση της ανάπτυξης δεν θέλουν ούτε τη λιτότητα ούτε τη φτώχεια. Θέλουν πάνω απ' όλα να έρθουν σε ρήξη με τον οικονομισμό, να τραβήξουν τ ην προσοχή μας στο γεγονός ότι στη βάση κάθε κοινωνίας, κάθε οικονομίας, υπάρχει μια μη οικονομία, που αποτελείται από πλούτη τα οποία δεν είναι ανταλλάξιμα, από δώρα χωρίς ανταπόδοση, από ανιδιοτελείς προσφορές, από κοινά αγαθά»
- Η οικολογία είναι κατά τη γνώμη σας φορέας ηθικής;
«Αυτό υποστήριζε ο Χανς Γιόνας όταν έγραφε - υπεραπλουστεύω τις θέσεις του - ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να υποθηκεύουμε τη ζωή των μελλοντικών γενεών υπηρετώντας το δικό μας βραχυπρόθεσμα συμφέρον. Δεν μου αρέσει η καντιανή προσέγγιση του Γιόνας. Αυτός επικαλείται το αίσθημα ευθύνης του καθένα μας, ατομικά. Εγώ δεν βλέπω όμως το πώς οι ατομικές επιλογές θα αλλάξουν «γρήγορα και ριζικά» το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης. Αυτό το μοντέλο άλλωστε έχει σχεδιαστεί και επιβληθεί ακριβώς για να επεκτείνει την κυριαρχία του κεφαλαίου πάνω στις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις σκέψεις, τις προτιμήσεις του καθένα και για να μας κάνει να αγοράζουμε, να καταναλώνουμε, να επιδιώκουμε αυτό που συμφέρει στον καπιταλισμό να παράγει. Πάει πολύς καιρός από τότε που η παραγωγή του αναγκαίου και του ωφέλιμ ου έπαψε να είναι κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης. Οι ανάγκες είναι περιορισμένες, οι επιθυμίες και οι φαντασιώσεις δεν είναι. Πρώτα στη δεκαετία του 1920 και έπειτα στη δεκαετία του 1950, η ανάγκη που είχε η βιομηχανία να παράγει περισσότερο ξεπέρασε την ανάγκη των ανθρώπων να καταναλώνουν περισσότερο και υποκίνησε την ανάπτυξη μιας παιδαγωγικής - το μάρκετινγκ, η διαφήμιση - που δημιουργεί νέες ανάγκες στο πνεύμα των ανθρώπων και τους κάνει να αυξάνουν την κατανάλωσή τους. Οι καταναλωτές και η παραγωγή πρέπει να τεθούν στην υπηρεσία του κεφαλαίου και όχι το αντίστροφο. Ο δεσμός ανάμεσα στη δημιουργία αξίας και στη δημιουργία πλούτου διερράγη. Δεν αναγνωρίζεται ως πλούτος παρά μόνον αυτό που μπορεί να εκφραστεί και να μετρηθεί σε χρήμα. Τα κοινά αγαθά προφανώς δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Οι συλλογικές υπηρεσίες πρέπει να καταργηθούν στο βαθμό που φρενάρουν ή εμποδίζουν την αύξηση της ατομικής κατανάλωσ ης
Βλέπετε λοιπόν ότι μια ηθική της ευθύνης προϋποθέτει πολλά πράγματα. Προϋποθέτει μια ριζική κριτική των ύπουλων μορφών κυριαρχίας που ασκούνται πάνω μας και μας εμποδίζουν να συγκροτηθούμε σε συλλογικό υποκείμενο που ενώνεται από μια κοινή άρνηση και μια κοινή δράση (.)»
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007
Θα ήθελα να ξεχάσω- Μα δεν θα ξεχάσω
ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΝΙΚΟ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟ ΟΠΟΥ
ΠΛΑΪ ΠΛΑΪ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΔΙΝΑΜΕ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Ο αποστολέας του email είναι φίλος, εθελοντής δασοπυροσβέστης, και
το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από έναν από τους συναδέλφους
του!
21/8/2007
”Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς
πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο
«Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα."
Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη
λογική της δημοσιογραφίας..
Θα ήθελα να ξεχάσω τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο
κατάλαβε οτι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και
κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό…
Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα…
Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού…
Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες…
Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη…
Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας…
Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες…
Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά...
Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν…
Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν…
Μα δεν θα ξεχάσωτους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή…
Μα δεν θα ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους Εθελοντές…
Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ, για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα
συμφέροντα…
Μα δεν θα ξεχάσω οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να
μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου...
Μα δεν θα ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη…
Σας ευχαριστώ.
Και δεν θα ξεχάσω να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου…
Η απορία μου είναι οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας;
Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες;
Πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω;
Πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να
δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα
πνευμόνια μου...
Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
δολοφόνοι...
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2007
Ο ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ: ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ «ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ»
| |  |  |
| Ανάπτυξη - Βιώσιμη τοπική ανάπτυξη | |
| Ελένη Kαπετανάκη-Μπριασούλη , Δευτέρα, 20 Αύγουστος 2007 | |
| Η Ελλάδα βρίσκεται πάλι σε ένα αναπτυξιακό οργασμό, ποτέ δεν σταμάτησε δηλαδή μεταπολεμικά και ιδιαίτερα τα τελευταία 30 χρόνια, πάσχοντας συγχρόνως από ένα διαρκές και αθεράπευτο σύνδρομο στέρησης ανάπτυξης, αειφόρου φυσικά... Και αντιμετωπίζει αυτό το έλλειμμα ανάπτυξης λαμβάνοντας αποφάσεις για το που και πως θα διατεθούν οι κρατικοί και οι Κοινοτικοί πόροι με έναν τρόπο που παραπέμπει στο «πρότυπο του σκουπιδοτενεκέ» (garbage can model). Το 1972, οι πολιτικοί επιστήμονες Cohen, March, και Olsen [*] πρότειναν αυτό το πρότυπο για την ανάλυση των αποφάσεων κάθε μορφής πολιτικών οργανισμών που λειτουργούν σε συνθήκες, πολύ συνηθισμένες πια, αμφιταλάντευσης και αχαλίνωτης αμφισημίας, όπου, δηλαδή, γεγονότα και καταστάσεις αντιμετωπίζονται με πολλούς και ποικίλους τρόπους, που συνήθως δεν είναι ταιριαστοί και, συνεπώς, δημιουργούν ασάφεια, σύγχυση και ένταση. Ονόμασαν αυτούς τους οργανισμούς «οργανωμένες αναρχίες» γιατί δεν έχουν συνεκτική δομή και χαρακτηρίζονται από ρευστή συμμετοχή, προβληματικές προτιμήσεις και αδιευκρίνιστη «τεχνολογία». Ο ρυθμός εναλλαγής, ανανέωσης και μετακίνησης προσώπων από τη μια απόφαση και τη μια υπηρεσία στην άλλη είναι ταχύς. Οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως δεν ξέρουν τι θέλουν. Οι πολιτικοί σχεδόν ποτέ δεν κάνουν ξεκάθαρους τους στόχους τους, οι προτιμήσεις τους είναι απροσδιόριστες, ιδίως όταν δουλεύουν μέσα σε πιεστικά χρονικά περιθώρια, και λειτουργούν με τη λογική του πειραματισμού. Οι αποφάσεις λαμβάνονται, και μπορεί ακόμα να διευκολύνονται, με αδιαφάνεια. Η «τεχνολογία», οι διαδικασίες με τις οποίες οι οργανισμοί μετατρέπουν τις εισροές πόρων σε προϊόντα, είναι ασαφής. Η απαιτούμενη πληροφορία (π.χ. έρευνα, μελέτες, αναλύσεις) παράγεται αλλά δεν λαμβάνεται υπόψη στις αποφάσεις, ή λαμβάνεται με τρόπο μεροληπτικό. Τα μέλη μιας οργανωμένης αναρχίας μπορεί να γνωρίζουν τα καθήκοντα τους αλλά γνωρίζουν ελάχιστα το πως ταιριάζει η δουλειά τους στο μεγαλύτερο οργανισμό που ανήκουν. Τα όρια ανάμεσα σε δικαιοδοσίες είναι ασαφή και οι διαμάχες ανάμεσα σε διαφορετικά υπουργεία είναι σύνηθες φαινόμενο. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον λήψης αποφάσεων τα προβλήματα, οι λύσεις τους και οι πάσης φύσης εμπλεκόμενοι είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Οι αποφάσεις δεν ακολουθούν μια λογική σειρά, από το πρόβλημα στη λύση, όπως θα ήταν αναμενόμενο (εκτός ίσως από περιπτώσεις πολύ σοβαρών προβλημάτων). Σημασία έχει ποιος δίνει σημασία σε τι και πότε, αυτή είναι η λογική, συναρτημένη με το χρόνο, του προτύπου του σκουπιδοτενεκέ. Οι άνθρωποι θεωρούνται λιγότερο ικανοί να επιλέξουν τα ζητήματα που θέλουν να επιλύσουν. Ασχολούνται περισσότερο με την πληθώρα των προβλημάτων που πέφτουν πάνω τους, κυρίως από παράγοντες έξω από τον έλεγχο τους. Η προσοχή που δίνει σ’ ένα θέμα ο λήπτης αποφάσεων είναι συνάρτηση ευκαιριών, μεροληψίας, της τυπικής θέσης του στον οργανισμό ή την κυβέρνηση και του αριθμού των άλλων θεμάτων που ανταγωνίζονται για την προσοχή του. Οι λύσεις των προβλημάτων έχουν τη δική τους ζωή, διακριτή από τα προβλήματα για οποία προορίζονται! Συνήθως, προκύπτουν από διάφορα ανεξάρτητα γεγονότα που συμβαίνουν εντός και εκτός του περιβάλλοντος που γεννιέται το πρόβλημα ή που ασχολείται με τη λύση του. Είναι περισσότερο απαντήσεις που ψάχνουν για κατάλληλες ερωτήσεις. Οι εμπλεκόμενοι μπορεί να έχουν τα «αγαπημένα» τους προβλήματα ή τις «αγαπημένες» τους «λύσεις» τις οποίες υποστηρίζουν και προωθούν όταν δοθεί η ευκαιρία, π.χ. όταν μια υπηρεσία κληθεί να πάρει μια απόφαση ή μια πρωτοβουλία. Συνήθως, οι πολιτικοί ή/και οι σύμβουλοι τους ψάχνουν στον «σκουπιδοτενεκέ» για μια κατάλληλη απάντηση, που τη λένε «λύση» και την προωθούν χωρίς αναγκαστικά να γνωρίζουν το πρόβλημα για το οποίο προορίζεται. Ή, ψάχνουν στον«σκουπιδοτενεκέ» να βρουν ένα πρόβλημα για το οποίο έχουν μια έτοιμη λύση. Συμβαίνει, φυσικά, μερικές φορές, προβλήματα και λύσεις να ταιριάζουν! Με άλλα λόγια, το περιβάλλον και οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων μοιάζουν με ένα «σκουπιδοτενεκέ» όπου πετιούνται κι απ’ όπου ανασύρονται προβλήματα και λύσεις αναλόγως των περιστάσεων. Το αναπτυξιακό γίγνεσθαι στην Ελλάδα των πρόσφατων δεκαετιών, με αποκορύφωμα ίσως την τρέχουσα περίοδο, έχει αρκετές ομοιότητες με το «πρότυπο του σκουπιδοτενεκέ». Παρόλα τα στρατηγικά, φυσικά και πολιτιστικά, πλεονεκτήματα της και τη γενναία χρηματοδότηση από τα Κοινοτικά κονδύλια, η χώρα παραμένει με σημαντικά, αν όχι διογκούμενα, προβλήματα στον αγροτικό τομέα, τον τουρισμό, τη μεταποίηση, τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, την κατάσταση του περιβάλλοντος, την ποιότητα ζωής σε πόλεις και στην ύπαιθρο. Το κυριότερο ίσως πρόβλημα είναι η αδυναμία της μέχρι τώρα να διατηρήσει το φυσικό της κεφάλαιο και να συγκροτήσει το αναγκαίο οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό κεφάλαιο που εγγυάται την αειφορικότητα της ανάπτυξης της. Ιδιαίτερα απογοητευτική είναι η επίδοση της σε θέματα καινοτομίας (το εφόδιο της επιχειρηματικότητας και η βάση της ανταγωνιστικότητας) τη στιγμή που διαθέτει (και εξάγει στο εξωτερικό) δυνατά μυαλά! Παράλληλα, στη χώρα κυριαρχεί καταιγισμός ανακοινώσεων και εναγώνιων προσπαθειών (με επιδείξεις των πλεονεκτημάτων της εντός και εκτός συνόρων) προσέλκυσης διεθνών, μεγάλων επενδυτών που θα δώσουν λύσεις στα αναπτυξιακά της προβλήματα με μεγάλα, συνήθως εκτός κλίμακας, έργα (διαμετακομιστικά λιμάνια, φράγματα, αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, τουριστικά και οικιστικά συγκροτήματα, μαρίνες, γήπεδα γκολφ, χιονοδρομικά κέντρα, κ.ά.). Και για να ευοδωθούν οι προσπάθειες αυτές, ο αναπτυξιακός νόμος (Ν. 3299/2004) δίνει γενναίες χρηματοδοτήσεις τόσο για κύριες όσο και για βοηθητικές εγκαταστάσεις (σταθμοί αφαλάτωσης, βιολογικοί καθαρισμοί, κ.λπ.). Η σιωπηλή υπόθεση (γιατί δεν είναι γνωστές οι μελέτες που τα υποστηρίζουν) είναι ότι τα μεγάλα έργα θα έχουν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα, τα οφέλη θα διαχυθούν στις περιφέρειες όπου γίνονται, το κόστος τους θα είναι μηδαμινό και η χώρα με τις περιφέρειες της θα καταγράψουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Όλα τούτα θα γεννούσαν αισιοδοξία για την επιτυχή και αειφορική επίλυση των αναπτυξιακών προβλημάτων της χώρας αν δεν υπήρχαν δύο σημεία που δημιουργούν προβληματισμό και ερωτήματα. Το πρώτο είναι η έλλειψη ουσιαστικής δημόσιας συμμετοχής και ο αδιαφανής τρόπος με τον οποίο λαμβάνονται οι αναπτυξιακές αποφάσεις και παρουσιάζονται οι λύσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι τοπικές κοινωνίες μαθαίνουν ξαφνικά μια μέρα, με ανακοινώσεις στον τύπο και απολογισμούς «αναπτυξιακών συνεδρίων», ότι θα γίνει ένα μεγάλο έργο στην περιοχή τους που συνήθως δεν έχει σχέση με τα προβλήματα του τόπου τους όπως τα βιώνουν οι ίδιοι, ή, σε αρκετές περιπτώσεις, είναι λύση για πρόβλημα που δεν έχουν (π.χ. δημιουργία θέσεων εργασίας εκεί που η ανεργία είναι ασήμαντη). Χαρακτηριστικές είναι δηλώσεις του τύπου «επειδή η περιοχή υποβαθμίστηκε από υπερβόσκηση, υπεράντληση και πυρκαγιές, θα γίνει ένα θέρετρο παραθεριστικού τουρισμού Χ (συνήθως ιλιγγιώδους) αριθμού κλινών» ή «επειδή η γεωργία στην περιοχή πάσχει, θα γίνει ένα αγροτουριστικό και παραθεριστικό θέρετρο πολυτελείας Χ κλινών με γήπεδα γκολφ και βιολογικές καλλιέργειες». Φυσικά, η απλή λογική υπαγορεύει άλλες απλούστερες λύσεις των τοπικών προβλημάτων! Το δεύτερο σημείο είναι η παρατεινόμενη απουσία δημόσιου σχεδιασμού, περισσότερο γνωστού ως χωροταξικού σχεδιασμού, που θα πρόσφερε το αυτονόητο πάντρεμα μεταξύ αναπτυξιακών προβλημάτων και (αειφορικών) λύσεων και θα υποστήριζε τη στοχοθετημένη και αιτιολογημένη χρήση κρατικών και Κοινοτικών κονδυλίων που διατίθενται μέσω του αναπτυξιακού νόμου (που δεν είναι γνωστό αν έχει κοστολογηθεί). Απαραίτητες προϋποθέσεις για να εκπληρώσει με επιτυχία αυτές τις δύο, μεταξύ πολλών άλλων, λειτουργίες του ο σχεδιασμός είναι το όραμα και οι συναποφασισμένοι στόχοι, η ευρεία δημόσια συμμετοχή σε όλα τα στάδια του, η επαρκής, δημόσια τεκμηρίωση, ο συντονισμός θεσμικών και διοικητικών δομών, εργαλείων, και διαδικασιών, η διαρκής παρακολούθηση και ο συστηματικός έλεγχος, και πάνω απ’ όλα το ήθος συλλογικής ευθύνης. Δυστυχώς, όμως, την κενή θέση του σχεδιασμού γεμίζουν, αν το απαιτήσουν οι περιστάσεις, ειδικές αποφάσεις για διευκόλυνση επενδύσεων που υπόσχονται (αλλά δεν εξασφαλίζεται) να είναι ωφέλιμες τοπικά και εθνικά. Η θέση του ήθους συλλογικής ευθύνης παραμένει κενή... Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφιβολίας ότι το αναπτυξιακό έλλειμμα της χώρας αντιμετωπίζεται με οδηγό το «πρότυπο του σκουπιδοτενεκέ». Όμως, τα περιεχόμενα ενός σκουπιδοτενεκέ δεν έχουν παρά ένα τελικό προορισμό, τη χωματερή ... Ελένη Καπετανάκη-Μπριασούλη, Καθηγήτρια Τμήμα Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου e.briassouli@aegean.gr Σημειώσεις [*] Cohen, M. D., J. G. March, J. P. Olsen (1972) A Garbage Can Model of Organizational Choice Administrative Science Quarterly, 17(1): 1-25. | |
Τετάρτη 8 Αυγούστου 2007
Πετρελαιάδες και Καπνοβιομήχανοι...
Καλημέρα,
Αν δεν είναι αυτό μια έκπληξη, τότε τι είναι; Εν μέσω της μανιώδους
προσκόλλησης των μαζικών μέσων στις ΗΠΑ για παρουσιάσεις "και των δυο
πλευρών," δηλαδή, ενός δήθεν αντικειμενισμού απαλλαγμένου από
οποιεσδήποτε ηθικές ή άλλες δεσμεύσεις, μια μάλλον ευχάριστη έκπληξη
μας δημιουργείται όταν βλέπουμε ένα άρθρο στα έντυπα του τύπου ευρείας
κυκλοφορίας, το οποίο φανερά τοποθετείται στο ζήτημα της παγκόσμιας
θέρμανσης, μέσα στη γενικότερη ώξυνση των συζητήσεων και απέναντι στα
οικονομικά συμφέροντα, που προσπαθούν να διατηρήσουν ένα κλίμα
σκεπτισμού για το ζήτημα. Στο Newsweek αυτής της βδομάδας, η Sharon
Begley προσπαθεί με διάφορους τρόπους να αποκαλύψει πώς οι αρνητές της
παγκόσμιας θέρμανσης διαμορφώνουν τους ισχυρισμούς τους,
χρησιμοποιώντας τακτικές σχεδόν παρόμοιες με εκείνες της
καπνοβιομηχανίας, η οποία μοχθεί να δείξει ότι η προτεινόμενη σύνδεση
μεταξύ καπνίσματος και καρκίνου είναι "μόνο μια θεωρία" (ενώ παρόμοιες
τακτικές έχουν χρησιμοποιηθεί στις συζητήσεις στις ΗΠΑ για την
βιολογική εξέλιξη και τον ευφυή σχεδιασμό). Η Begley εξετάζει
προσεκτικά τις οικονομικές διασυνδέσεις μεταξύ των επιστημόνων, που
αρνούνται την κλιματική αλλαγή, και της μεγάλης βιομηχανίας πετρελαίου
κι αυτοκινήτου, η οποία επιθυμεί να χαλαρώσουν οι νομοθετικές
ρυθμίσεις, που επιβάλλουν τις μειώσεις στις εκπομπές αερίων του
θερμοκηπίου. Εξετάζει το έργο των ιδρυμάτων, τύπου think tanks, που
συντηρούν τον πόλεμο δημοσίων σχέσεων για την παραπληροφόρηση και τη
διάδοση ψευδών ειδήσεων, αλλά και προβληματίζεται πάνω σε κάποιους
ισχυρισμούς της επίσημης-mainstream επιστήμης ότι δήθεν η παγκόσμια
θέρμανση πρέπει να αμφισβητηθεί. Μπορείτε να διαβάσετε όλο το άρθρο
στο:
http://www.msnbc.msn.com/id
Χαιρετισμούς,
--Μωυσής
______________________________
klima mailing list
klima@nicomedia.math.upatras
http://nicomedia.math.upatras
Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007
Η απάντηση των εργολάβων στην συγκέντρωση του Συντάγματος για τα δάση
Παρασκευή βράδυ στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, μια παρέα ανθρώπων συζήταγε στο άσχετο για την συγκέντρωση της Κυριακής στο Σύνταγμα. Να πάμε, αλλά πως? Τι έχουμε να προσθέσουμε? Πως να πούμε τι πραγματικά ανοίγει το δρόμο στους εμπρησμούς, τι είναι αυτό που κάνει την κυβέρνηση, να αδιαφορεί για την προληπτική προστασία και την δασοπυρόσβεση? Τι σημαίνει η πρόταση, αναδάσωσης με σπόνσορες? Πως να τα πεις όλα αυτά στον κόσμο, χωρίς να βγάλεις ένα βαρετό κείμενο, γεμάτο βαριά οικονομική ανάλυση και πολιτική. Μέσα από αυτόν τον προβληματισμό και με βάση την αντίστοιχη εμπειρία ακτιβιστών από την Ευρώπη, αποφασίσαμε, μεταξύ τύρου και αχλαδιού και χωρίς να είμαστε καθόλου σίγουροι και σίγουρες ότι θα τα καταφέρουμε να συγκροτήσουμε το μπλοκ των εργολάβων. Μία αντί-συγκέντρωση, μες την συγκέντρωση.
Στην ουσία υποδυθήκαμε τον εχθρό, την άλλη πλευρά, την πλευρά των εργολάβων, της κυβέρνησης (σημερινής και χτεσινής), των νεοφιλελεύθερων και είπαμε αυτά που λένε, προσθέτοντας αυτά που θα ήθελαν να πουν, αλλά φοβούνται το κόστος, προσθέτοντας αυτά που σκέφτονται και αυτά που εννοούν, όταν λένε άλλα.
Είπαμε τα πράγματα (τους) έξω από τα δόντια.
Μια κυρία τρομαγμένη μας ρώτησε: «Ελπίζω να κάνετε χιούμορ». Η απάντηση ήταν: «δυστυχώς, όχι». Ήμασταν η αλήθεια. Μια αλήθεια που δεν κατεβαίνει στους δρόμους, αλλά βρίσκετε , στα υπουργεία, στα εργολαβικά και μεσιτικά γραφεία, στη βουλή.
Ήμασταν για ένα απόγευμα, οι επενδυτές, οι εργολάβοι, οι μεσίτες, οι υπουργοί, όπως πραγματικά είναι.
Η υπογραφή της παρέμβασης ήταν αυτή του blog
σοβαρότατου πολιτικού χαβαλέ www.salata.wordpress.com
Ο κόσμος μας χειροκρόταγε γελώντας και εμείς τον βρίζαμε. «φύγετε, από εδώ. Πηγαίνετε σπίτια σας ξεπερασμένοι. Και εσείς και τα δάση σας θα εξαφανιστείτε όπως οι δεινόσαυροι. Το μέλλον ανήκει στο τσιμέντο.» « Τέρμα, πια, οι ευαισθησίες, ήρθε η ώρα, για εργολαβίες». « Ότι έγινε, έγινε. Ας χτίσουμε». Και ρυθμικά μιλώντας στο κινητό: «Κάψτε-χτίστε και πουλήστε». ‘Η «το μόνο πράσινο είναι το κολλαριστό».
Τα συνθήματα μας, που βγάλαμε Παρασκευή βράδυ στο αντιρατσιστικό ήταν:
Δεν θέλουμε αναδάσωση δεν θέλουμε δρυμούς,
θέλουμε να βλέπουμε ανάπτυξης ρυθμούς
Η φωτιά, είναι ευλογία, βοηθά, την οικονομία
Μην φοβάστε, την αγορά, κι απ’ την πυρκαγιά, θα βγάλουμε λεφτά
1-2-3 ιδιωτική πρωτοβουλία
Αναδάσωση, με χορηγούς, να βγάλουμε λεφτά, κι από τους εμπρησμούς.
Το real estate ανώτερη αξία, από τα δάση και την οικολογία
Όχι αυταπάτες, περιβαλλοντικές, το μέλλον ανήκει, στους επενδυτές
Τα δάση, είναι, περιττά, να βάλουμε εισιτήριο, να βγάζουμε λεφτά
Τα ελάφια, είναι περιττά, χέζουνε πολύ, δεν βγάζουνε λεφτά
Της Πάρνηθας το δάσος, ήταν ένα λάθος, κάντε το σωστό, να γίνει όλο μπετό
Τα δάση, είναι, βαρετά, γεμάτα, μαμούνια, και ελαφιών σκατά
Το κάψιμο της Πάρνηθας ήταν καλή στιγμή, να κάνουμε οικόπεδα όλη την Αττική
Ακούστε το καλά, αναδασοτές, Θα κάνουμε επέκταση στο Mont Parnes
Tα δάση ανήκουν στο παρελθόν, κάντε τα γκολφ, και τεχνητό γκαζόν
Όχι στην ανεύθυνη οικολογία, οι πυρκαγιές, τονώνουν, την οικονομία
Κάψτε, χτίστε, και πουλήστε
Τέρμα, πια, οι ευαισθησίες, ήρθε η ώρα, για εργολαβίες
Τα F,-16, δεν ειν’ πολεμικά, μίζες εκτοξεύουν, κινούν την αγορά
Και μερικά προέκυψαν εκείνη την ώρα: «όχι άλλο πράσινο, όχι άλλο πράσινο», ή το κλασικό άσμα σε σύνθημα: «την μπετονιέρα μην τη βλαστιμάς, αυτή σου δίνει για να φας». Μετά ένας φώναζε, ΦΩΤΙΑ και όλοι οι άλλοι και άλλες αποκρίνονταν, ΛΕΦΤΑ, υψώνοντας, πούρα και χαρτοφύλακες και συνεχίζοντας: «γκόλφ, πισίνες, λίμουζίνες». Σε άλλες στιγμές, κάποιος φώναζε: Γουδί και οι υπόλοιποι απαντούσαν, ΤΣΙΜΕΝΤΟ, Πεδίο Άρεως, ΤΣΙΜΕΝΤΟ, Πάρνηθα, ΤΣΙΜΕΝΤΟ, Ελαιώνας, ΤΣΙΜΕΝΤΟ και στη σειρά όλους τους ελεύθερους χώρους τη Αθήνας και γύρο που κινδυνεύουν να γίνουν τσιμέντο.
Οι πικέτες είχαν τα παρακάτω κείμενα
- Ότι έγινε, έγινε. Ας χτίσουμε
Να αναθεωρηθεί το αναχρονιστικό άρθρο 24 του συντάγματος. Όχι άλλα δάση
Το δάσος δεν χρειάζεται προστάτες. Αν δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνο του σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο, είναι άξιο της μοίρας του
Τα δέντρα πιάνουν θέσεις πάρκινγκ
Που αλλού αν όχι στο δάσος η βίλα μου;
Όποιος θέλει οξυγόνο, πουλιέται στα φαρμακεία
Όποιος θέλει δροσιά, να αγοράσει κλιματιστικό
Τα ελάφια τεμπελιάζουν όλη μέρα και τα ταΐζουμε και από πάνω. Δεν είναι ανταγωνιστικά
Τσιμέντο σε όλους τους ελευθέρους χώρους τώρα για να σωθούν από πυρκαγιές
Οι «ευαισθησίες» βλάπτουν την εθνική οικονομία, το τσιμέντο όχι
Το χρήμα και η μίζα, είναι πιο σύγχρονες/πολιτισμένες αξίες από τα δάση - Δάση είχαν το μεσαίωνα. Τώρα είναι 21ος αιώνας
Ας αντιμετωπίσουμε την σύγχρονη πραγματικότητα - Τα δάση πιάνουν χώρο - Τα μπετά δεν καίγονται
Η Μύκονος που δεν έχει δέντρα, μια χαρά είναι. Και προσφέρει και στο ΑΕΠ. Τι γρινιάζετε ;
Χτίζω, άρα υπάρχω. Το μέλλον ανήκει στο τσιμέντο
Οι «ευαισθησίες και οι βόλτες στο δάσος είναι για τους αργόσχολους. -Κάντε επενδύσεις όχι αναδασώσεις.
Η πυρόσβεση είναι πεταμένα λεφτά - Αν ήταν όλο το βουνό καζίνο και γκολφ, δεν θα είχε καεί
Μην χαλάτε τα οικόπεδα με δέντρα. Όχι αναδάσωση
Βάλτε χορηγούς στα δάση, μπας και γίνουν χρήσιμα
---------------------------------------------------
Εκτός από τα συνθήματα που μοιράστηκαν, μοιράστηκε και το παρακάτω κείμενο, για το σοβαρό της υπόθεσης:
Η Πάρνηθα κάηκε. Η Πάρνηθα καίγεται 10 μέρες.
Μαζί και χιλιάδες στρέμματα δάσους σε όλη την Ελλάδα.
Είδαμε τα αυτονόητα. Δεν υπήρχαν πυροσβέστες, δεν υπήρχαν πυροσβεστικά μέσα επίγεια και ιπτάμενα, δεν υπήρχαν αντιπυρικές ζώνες και άλλα πολλά. Ακούσαμε από τα "υπεύθυνα" χείλη των υπουργών, τα ίδια που ακούμε 20 χρόνια τώρα κάθε καλοκαίρι. Φταίει η ζέστη, οι εμπρησμοί, ο αέρας.
Ακούσαμε όμως και άλλα προκλητικά: «Δεν υπάρχουν λεφτά για προληπτική προστασία των δασών» (Πολύδωρας), "Θα πρέπει να δούμε πώς η προστασία του περιβάλλοντος θα εφαρμόζεται, με έναν τρόπο φιλικό προς τις επενδύσεις"(Αλογοσκούφης), «το περιβάλλον είναι πρώτη προτεραιότητα για την κυβέρνηση, η οποία προωθεί συγκροτημένη πολιτική για την προστασία του» (Ζαγορίτης, γραμματέας ΝΔ), «όπου ήταν δάσος, θα ξαναγίνει δάσος» (Κ. Καραμανλής).
Ακόμα μάθαμε ότι από το 2000 αποχαρακτηρίζονται 8 δάση το μήνα, ότι η απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων για δασοπροστασία είναι στο μηδέν και τέλος ακούσαμε ότι ακόμα και η αναδάσωση πάει να δοθεί σε εταιρίες, που προφανώς δεν θα την κάνουν για την ψυχή της μάνας τους.
Αφού λοιπόν οι από πάνω, θέλουν κάτι να μας πουν για τα δάση και γενικά τους ελεύθερους χώρους, αλλά "ντρέπονται", είπαμε να τους βοηθήσουμε εμείς να το πουν τόσο ξεκάθαρα όσο θα ήθελαν. Χωρίς ντροπές και υπολογισμό του πολιτικού κόστους. Σήμερα είμαστε η φωνή των υπουργών, των επενδυτών, των εργολάβων.
Κάψτε, χτίστε και πουλήστε. Κάνει καλό στην οικονομία!
-------------------------------
Είχα καιρό να περάσω τόσο καλά σε πολιτικοκοινωνική, δράση, είχα καιρό να δω να λέγονται τόσα πολλά και ουσιαστικά, με τόσο όμορφο τρόπο. Ήταν ένα όμορφο απόγευμα με το Σύνταγμα πλημμυρισμένο, από ανθρώπους, αισθήματα και οργή. Ας το κρατήσουμε έτσι ζωντανό, και για τα δάση, και για τους ελεύθερους χώρους της πόλης και για την ζωή την ίδια.
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007
Σχόλια στο Διαδίκτυο
Ενός Λεπτού Σιγή Ιχθύος.
Γιατί μπαμπά πιάνει φωτιά το δάσος; Γιατί είναι εύφλεκτο παιδί μου. Γιατί πετάμε τα τσιγάρα μας έξω από το παράθυρο. Και πιάνει από τα τσιγάρα φωτιά. Όχι αλλά κάτι πρέπει να μας πουν για να το πιστέψουμε. Ε λοιπόν πρέπει να κόψουμε το κάπνισμα για να σωθούν τα δάση.
Τόσα χρόνια ακούμε για φωτιές στα δάση και το μεγαλύτερο έγκλημα δεν είναι η ίδια η φωτιά ή οι χειρισμοί που γίνονται μετά αλλά η άγνοια των πολιτικών γιατί πιάνει. Κανείς μέχρι σήμερα δεν κάθησε να δει το ΓΙΑΤΙ έχουμε φωτιές. Τα αποδίδουμε όλα σε εμπρησμό χωρίς όμως να το προχωράμε για να δούμε τα αίτια του εμπρησμού. Φυσικά οι αιτίες που κάνουν κάποιο εμπρηστή δεν είναι οι ίδιες. Για παράδειγμα όταν πιάνει φωτιά το δάσος στην Πεντέλη η αιτία είναι άλλη από μια φωτιά στο δάσος της Πέρα Μαγούλας Αιτωλοακαρνανίας. Στην μιά θα έχουμε οικόπεδα ενώ στην άλλη ???? Στην άλλη θα έχουμε βοσκοτόπια. Γιαυτό κύριοι πολιτικοί πρέπει να ξέρετε ποιοι είναι οι εμπρηστές και πως θα του σταματήσετε αντί να τρελαίνεστε εάν χάλασε το καναντέρ. Όταν με αποφάσεις σας αποχαρακτηρίζετε δασικές εκτάσεις τότε να ξέρετε ότι φτιάχνετε μια καινούργια γενιά εμπρηστών-οικοπεδοφάγων. Όταν κάποιος κτηνοτρόφος φτιάχνει το μαντρί σε δασική έκταση και εσείς με νόμο μετά από 20 χρόνια του παραχωρείτε την έκταση τότε φτιάχνετε κι'άλλους εμπρηστές. Καθήστε μια φορά και σκεφτείτε ΓΙΑΤΙ έχουμε ΦΩΤΙΕΣ ποιός τις βάζει τι θέλει να κάνει και με νόμους αποτρέψτε το.
Σπύρος
Γεωπόνος
ΕΡΗΜΟΣ… Ή
ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ ΜΕ ΣΒΩΛΟΥΣ ;
ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΗΣΟΥΜΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ !
Η διάβρωση και η απώλεια του εδάφους, οι πλημμύρες, οι κατολισθήσεις, η ταπείνωση του υδροφόρου ορίζοντα, η μείωση του οξυγόνου τής ατμόσφαιρας κι η μετατροπή των εύφορων εκτάσεων σε έρημους είναι οι εφιαλτικές συνέπειες του τραγικού αφανισμού των δασών...
Για την αντιμετώπιση αυτού του κρίσιμου για την ανθρωπότητα προβλήματος και στην προσπάθεια να ξαναπρασινίσουν οι έρημες περιοχές, ο εμπνευστής και συγγραφέας τής «Φυσικής Καλλιέργειας» (:αντί τής αδιέξοδης μονοκαλλιέργειας, απλές συγκαλλιέργειες, όπως στα περιβόλια, για αυτάρκεια - προϋπόθεση της ευημερίας σε μικρές, ανθρώπινες πόλεις 30-35.000 κατοίκων και κατά τον Αριστοτέλη - με άφθονες θρεπτικές τροφές χωρίς φυτοφάρμακα-λιπάσματα-βοτάνισμα) Μ. Φουκουόκα έχει αναπτύξει μια μέθοδο αναδάσωσης τις τελευταίες δεκαετίες με θαυμαστά αποτελέσματα, όπως στην περίπτωση της Ινδίας.
Λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά : «Όταν βρέθηκα στην έρημο των ΗΠΑ κατάλαβα ξαφνικά ότι η βροχή δεν "πέφτει" έτσι απλά από τον ουρανό, αλλά "πηγάζει" από αυτό το ίδιο το έδαφος : οι έρημοι δεν σχηματίζονται επειδή δεν υπάρχει βροχή˙ μάλλον η βροχή παύει να πέφτει όταν εξαφανιστεί η βλάστηση... Η κατασκευή ενός φράγματος στην έρημο είναι μια προσπάθεια να θεραπεύσουμε τα συμπτώματα της ασθενείας, αλλά δεν είναι η στρατηγική που θα αυξήσει τις βροχοπτώσεις. Πρώτα θα πρέπει να μάθουμε πώς ν' αποκαταστήσουμε τα παλιά δάση».
Η μέθοδος έγκειται όχι στο αναποτελεσματικό συνήθως φύτεμα δενδρυλλίων που έχουν προσαρμοστεί σε συνθήκες φυτωρίου, αλλά στην ταυτόχρονη σπορά σπόρων δασικών δένδρων, θάμνων, καρποφόρων δένδρων, φυτών χλωρής λίπανσης (όπως τριφυλλιού, βίκου, κ.τ.λ.), λαχανικών και δημητριακών πριν αρχίσει η περίοδος των βροχών. Για να προστατευθούν αυτοί οι σπόροι από τα τρωκτικά και τα πουλιά, τους κάνουμε σβώλους, ανακατεύοντάς τους με νερό και κοσκινισμένο χώμα καθώς τους περιστρέφουμε μέσα σε λεκάνες ή μπετονιέρες.
Σπέρνοντας μια μεγάλη ποικιλία σπόρων μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι, όσο δυσμενείς συνθήκες κι αν τύχουν, αρκετοί θα βλαστήσουν, τα νέα φυτά θα συγκρατήσουν με το ριζικό τους σύστημα το χώμα και, ακόμα κι αν κάποια ξεραθούν στη συνέχεια, θα κρατήσουν θερμοκρασία και υγρασία στο έδαφος για τα επόμενα. Ένα χρόνο μετά τη σπορά τα φυτά που θα έχουν επιβιώσει είναι πια αυτά που ταιριάζουν στο συγκεκριμένο έδαφος και κλίμα.
Ο πιο γρήγορος, οικονομικός και αποτελεσματικός τρόπος για να ξαναπρασινίσει η χώρα κι ολόκληρος ο πλανήτης είναι να σπέρνουμε με αεροπλάνα (ή και με την εθελοντική - γιορτινή συμμετοχή μικρών και μεγάλων!) μια μεγάλη ποικιλία σπόρων σε χωμάτινους σβώλους. Γι' αυτό...
ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΩΡΟΚΗΠΕΥΤΙΚΑ ΠΟΥ ΤΡΩΤΕ (σταφύλια, μήλα, κεράσια, βερίκοκα, εσπεριδοειδή, πεπόνια, καρπούζια, πιπεριές κλπ), ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΣΠΟΡΑ* Ή ΚΑΝΤΕ-ΤΟΥΣ ΣΒΩΛΟΥΣ. Επειδή χρειάζονται μεγάλες ποσότητες σπόρων, κάθε προσφορά, ακόμα και από σπόρους δένδρων των δρόμων (ακακίες, χαρουπιές κλπ) και των αλσυλλίων, βοηθά σημαντικά την προσπάθεια. Μπορείτε να οργανώσετε ΚΕΝΤΡΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΣΠΟΡΩΝ σε γειτονιές, συλλόγους, σχολεία. Ήδη έχουν σπαρθεί χιλιάδες στρέμματα γύρω από την λίμνη Βεγορίτιδα, στα Τζουμέρκα, το Ποικίλο Όρος στην Αττική και αλλού. Ας γίνουμε οι σπορείς που θα ξαναπρασινίσουν τη μονάκριβη Γη !
(άλλο έμπειροι ναυτικοί, βοσκοί, ψαράδες, αναδασωτές, ειρηνοποιοί, κι άλλο οι αυτοαποκαλούμενοι "εκλεκτοί", "ειδικοί", τα φαραωνικά ιερατεία που προκαλούν τους πολέμους, τις Χιροσίμες, τα μεταλλαγμένα, την ερημοποίηση, τη γενικευμένη εξουθένωση της σημερινής παγκόσμιας Πομπηίας...)
http://www.ekke.gr/estia/Cooper/Mathper.htm
http://gym-pteleou.mag.sch.gr/drasthriothtes/gewrgia.htm
http://www.helada.org/05%20Events/Anthousadetails.htm
http://www.geocities.com/ne3go/evdhiathesia.htm me fotoyrafies sto meson tis selidas
τα βρήκα στο anadasosi.blogspot.com - Nίκος
