Κυριακή 6 Μαΐου 2007

George Monbiot

Κλιματική αλλαγή: Οι κυβερνήσεις μάς κοροϊδεύουν

Άρθρο του περιβαλλοντολόγου ακτιβιστή George Monbiot που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian την 1η Μαϊου 2007. Τίτλος πρωτοτύπου: Giving Up on Two Degrees
από hamster -— τελευταία τροποποίηση 2/5/2007 22:03


Εγκαταλείψαμε ήδη την προσπάθεια αποτροπής επικίνδυνων κλιματικών αλλαγών;

Οι πλούσιες χώρες που θέλουν να σταματήσουν την κλιματική αλλαγή έχουν το εξής κοινό: λένε ψέματα. Αυτή η πρόταση δεν περιέχεται στο προσχέδιο της τελευταίας έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή(IPCC), που έφθασε στα χέρια του Guardian την προηγούμενη εβδομάδα. Όμως μόλις καταλάβετε τα στοιχεία, οι λέξεις σχηματίζονται αυτόματα μπροστά στα μάτια σας. Οι κυβερνήσεις που καταβάλλουν προσπάθεια να αντιμετωπίσουν την πλανητική θέρμανση χρησιμοποιούν, εν γνώσει τους, εσφαλμένα στοιχεία.

Η βρετανική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη ισχυρίζονται ότι προσπαθούν να αποτρέψουν «επικίνδυνες» κλιματικές αλλαγές. Υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν την παραμικρή κλιματική αλλαγή επικίνδυνη, ωστόσο υπάρχει μια ευρεία συναίνεση του τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη: Πλανητική θέρμανση κατά 2 βαθμούς πάνω από τα προ-βιομηχανικά επίπεδα. Είναι επικίνδυνη εξαιτίας των άμεσων επιπτώσεων σε ανθρώπους και τόπους (θα μπορούσε, για παράδειγμα, να προκαλέσει μη-αντιστρεπτή τήξη των πάγων της Γροιλανδίας(1) και την κατάρρευση του τροπικού δάσους στον Αμαζόνιο(2)) και γιατί πιθανότατα θα προκαλέσει περαιτέρω θέρμανση, καθώς ενθαρρύνει τα φυσικά συστήματα του πλανήτη να απελευθερώσουν αέρια του θερμοκηπίου.

Η αποτροπή πλανητικής θέρμανσης πέραν των 2°C έχει υιοθετηθεί ανοικτά ως στόχος από τον ΟΗΕ(3) και την Ευρωπαϊκή Ένωση(4) και εμμέσως από την βρετανική, τη γερμανική και τη σουηδική κυβέρνηση. Όλοι αυτοί λένε ότι ελπίζουν να περιορίσουν τις συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα σε επίπεδο τέτοιο, που θα απέτρεπε τη θέρμανση κατά 2°C. Όλοι αυτοί ξέρουν επίσης ότι έχουν θέσει λανθασμένους στόχους που βασίζονται σε ξεπερασμένα επιστημονικά στοιχεία. Φοβούμενοι τις πολιτικές επιπτώσεις, δεν έχουν προσαρμοσθεί στα νέα επίπεδα που υπαγορεύουν οι τελευταίες έρευνες.

Δεν είναι εύκολο να το παρακολουθήσει κανείς, αλλά σας παρακαλώ να υπομείνετε, καθώς δεν γίνεται να καταλάβεις το σημαντικότερο παγκόσμιο ζήτημα χωρίς να καταπιαστείς με αριθμούς. Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία επηρεάζεται από τη συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα. Αυτή η συγκέντρωση συνήθως εκφράζεται ως «ισοδύναμο διοξειδίου του άνθρακα». Δεν πρόκειται για επακριβή επιστήμη – δεν μπορείς να πεις ότι μια συγκεκριμένη συγκέντρωση αερίων θα προκαλέσει τόση αύξηση της θερμοκρασίας – οι επιστήμονες όμως αναφέρονται σε αυτή τη σχέση με όρους πιθανοτήτων. Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε πέρσι, ο κλιματολόγος Malte Meinshausen καταλήγει ότι αν τα αέρια του θερμοκηπίου φθάσουν τη συγκέντρωση των 550 μερών ανά εκατομμύριο, σε ισοδύναμο διοξειδίου του άνθρακα, υπάρχει πιθανότητα 63-99% (με μέση τιμή 82%) η πλανητική θέρμανση να υπερβεί τους δύο βαθμούς(5). Με 475 μέρη στο εκατομμύριο, η μέση πιθανότητα είναι 64%. Μόνο αν οι συγκεντρώσεις σταθεροποιηθούν στα 400 μέρη ανά εκατομμύριο ή χαμηλότερα, υπάρχει μικρή πιθανότητα (με μέση τιμή 28%) να αυξηθεί η θερμοκρασία πάνω από δύο βαθμούς.

Η έκθεση της επιτροπής (IPCC) περιέχει ανάλογες εκτιμήσεις. Μια συγκέντρωση 510 μερών ανά εκατομμύριο (μ.α.ε.) δίνει πιθανότητες 33% να αποτραπεί η άνοδος της θερμοκρασίας πάνω από δύο βαθμούς. Μια συγκέντρωση 590 μ.α.ε. δίνει πιθανότητες 10%. Αρχίζει κανείς να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της πρόκλησης όταν μάθει ότι το τωρινό επίπεδο αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα είναι 459 μ.α.ε.(6). Έχουμε ήδη ξεπεράσει το όριο ασφαλείας. Για να έχουμε κάποιες πιθανότητες πρόληψης των επικίνδυνων κλιματικών αλλαγών, χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα τόσο δραστικό που τα αέρια του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα θα πέσουν κάτω από τα υπάρχοντα επίπεδα. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο πιο μεγάλη είναι η πιθανότητα να αποτρέψουμε μια πλανητική θέρμανση άνω των δύο βαθμών.

Η βρετανική κυβέρνηση γνωρίζει εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια ότι έχει θέσει λανθασμένους στόχους. Το 2003 το υπουργείο περιβάλλοντος εκτιμούσε ότι «αν η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα σταθεροποιηθεί στα 550 μ.α.ε., η θερμοκρασία αναμένεται να ανέβει μεταξύ 2°C και 5°C»(7). Ο στόχος τους όμως δεν άλλαξε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επίσης γνωρίζει ότι χρησιμοποιεί λανθασμένο στόχο. Το 2005 έλεγε ότι «για να υπάρξει μια εύλογη πιθανότητα περιορισμού της πλανητικής θέρμανσης κατά λιγότερο από 2°C, η συγκέντρωση ισοδυνάμων του διοξειδίου του άνθρακα μάλλον θα χρειαστεί να σταθεροποιηθεί κάτω από τα 550 μ.α.ε.»(8). Ούτε αυτοί όμως άλλαξαν το στόχο τους. Φαίνεται ότι οι κυβερνήσεις μας, σιωπηρά, έχουν εγκαταλείψει το στόχο της αποτροπής επικίνδυνων κλιματικών αλλαγών. Αν είναι έτσι, καταδικάζουν εκατομμύρια σε θάνατο. Η έκθεση της επιτροπής IPCC δείχνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε την κλιματική αλλαγή ως ένα επείγον ζήτημα. Πρέπει να αρχίσουμε να την αντιμετωπίζουμε ως διεθνή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.


References:

1. Intergovernmental Panel on Climate Change, February 2007. Climate Change 2007: The Physical Science Basis. Summary for Policymakers. http://www.ipcc.ch/WG1_SPM_17Apr07.pdf

2. Rachel Warren, 2006. Impacts of Global Climate Change at Different Annual Mean Global Temperature Increases. In Hans Joachim Schellnhuber (Ed in Chief). Avoiding Dangerous Climate Change. Cambridge University Press.

3. F.R. Rijsberman and R.J. Swart (Eds), 1990. Targets and indicators of climate change: Report of Working Group II of the Advisory Group on Greenhouse Gases. Stockholm Environment Institute.

4. Council of the European Union, 11th March 2005. Information note 7242/05. http://register.consilium.europa.eu/pdf/en/05/st07/st07242.en05.pdf

5. Malte Meinshausen, 2006. What Does a 2°C Target Mean for Greenhouse Gas Concentrations? A Brief Analysis Based on Multi-Gas Emission Pathways and Several Climate Sensitivity Uncertainty Estimates. In Hans Joachim Schellnhuber (Ed in Chief). Avoiding Dangerous Climate Change. Cambridge University Press.

6. The figures the IPCC uses in Table SPM 1 suggest that the other greenhouse gases account for 21% of the climate change due to carbon dioxide alone. This is a high estimate – other authors (eg Sir Nicholas Stern, the UK Department for Environment), suggest 10 or 15%.

7. DEFRA, 2003. The Scientific Case for Setting a Long-Term Emission Reduction Target. http://www.defra.gov.uk/environment/climatechange/pubs/pdf/ewp_targetscience.pdf

8. Council of the European Union, ibid.

Δεν υπάρχουν σχόλια: