Πρόταση για πυρηνικό εργοστάσιο στη χώρα μας?

Από τις 27 χώρες της Ε.Ε, οι 11(μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) δεν έχουν χρησιμοποιήσει καθόλου την πυρηνική ενέργεια. Κάποιες από αυτές μάλιστα την έχουν αποκλείσει με νόμο.

Η Ιταλία βγήκε από την παραγωγή, ενώ η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και Σουηδία έχουν αποφασίσει την έξοδό τους. Η Γαλλία όμως(έχει 59 πυρηνικά εργοστάσια σε σύνολο 130 της Δ. Ευρώπης και καλύπτει το 75% της ηλεκ. Ενέργειάς της), μαζί με την Φιλανδία και κάποιες ανατολικές χώρες επιμένουν στην πυρηνική ενέργεια. Ιδιαίτερα τώρα, που ο άνθρακας και το πετρέλαιο έγιναν μια από τις βασικές αιτίες για τις κλιματικές αλλαγές και το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Η πυρηνική βιομηχανία βρήκε την ευκαιρία να «αναγεννηθεί από τις στάχτες της». Παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσε να βρει λύση στο ζήτημα της ασφάλειας(κάθε στιγμή μπορεί να ζήσουμε μια καταστροφή τύπου Τσέρνομπυλ), ούτε τι θα κάνει με τα συσσωρευμένα πυρηνικά απόβλητα(αυτή τη στιγμή υπάρχουν 300.000 τόνοι παγκοσμίως εκ των οποίων μάλιστα οι 3000 είναι πλουτώνιο), επανέρχεται στο προσκήνιο. Θέλει να πείσει τις κυβερνήσεις ότι αποτελεί οικολογική λύση, και όχι μόνο να συνεχίσει να υπάρχει( εταιρείες ηλ. ενέργειας κάτοχοι παλιών ήδη πυρηνικών εργοστασίων που πρέπει να κλείσουν, προσπαθούν να πετύχουν τη παρά πέρα συνέχιση της λειτουργίας τους), αλλά και να επενδύσουν για το μέλλον πάνω της, κάνοντας καινούργιες παραγγελίες για τα ενεργειακά προγράμματά τους. Η Κίνα για παράδειγμα έχει παραγγείλει( και είναι υπό κατασκευή ) 5 καινούργιους αντιδραστήρες και προγραμματίζει άλλους 13, ενώ η Ινδία 7 και προγραμματίζει άλλους 4.

Σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να έγινε και μυστική πρόταση προς την Ελληνική Κυβέρνηση για κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Ελλάδα. Η εισήγηση προτείνει να προετοιμασθεί η ελληνική πλευρά σε επίπεδο μελέτης και προετοιμασίας της κοινής γνώμης με το επιχείρημα ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «καθαρή» σε σχέση με το «θερμοκήπιο». Γενικά είναι βέβαια δύσκολο να το πετύχουν μαζικές παραγγελίες για τους εξής λόγους:

1) οικονομικούς: υψηλό κόστος εγκαταστάσεων(π.χ. η συμφωνημένη τιμή του τελευταίου πυρ. εργοστασίου, που κατασκευάζεται στην Φιλανδία από γαλλική εταιρεία ήταν τρία δισεκατομ. Ευρώ και δεν καλύπτει πλέον το κόστος, πόσο μάλλον σε σεισμογενείς περιοχές όπως η χώρα μας ), υψηλό κόστος και μικρός χρόνος λειτουργίας αντιδραστήρων, υψηλό κόστος διαχείρισης αποβλήτων και των ίδιων των εργοστασίων όταν σταματήσουν τη λειτουργία τους και απαραίτητη συμμετοχή του δημόσιου τομέα με κρατικές επιδοτήσεις, όπως συμβαίνει παντού μέχρι σήμερα.

2) αποθεμάτων ουρανίου: τα γνωστά αποθέματα, με προϋπόθεση ότι η χρήση του θα παραμείνει στα σημερινά επίπεδα(με την οποία καλύπτεται μόλις το 3% της παγκόσμιας απαιτούμενης ενέργειας) και δεν θα αυξηθεί, θα εξαντληθούν στα επόμενα 70 χρόνια.

3) λειτουργίας «χαμηλού άνθρακα»: τόσο κατά την εξόρυξη του ουρανίου, όσο και κατά τη διαχείριση των πυρηνικών καυσίμων και αποβλήτων, παράγονται σημαντικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, που είναι η πιο βασική αιτία για τον «πυρετό του πλανήτη».

4) υψηλού κινδύνου ατυχήματος: για να καλυφθεί για παράδειγμα μελλοντικά το 10% της ενέργειας, που παράγεται σήμερα από ορυκτά καύσιμα, θα έπρεπε να κατασκευασθούν άλλα 1000 νέα πυρηνικά εργοστάσια. Με μια τέτοια πυκνότητα η πιθανότητα ολοκαυτώματος θα ήταν πολύ μεγάλη και η κοινωνία παντού θα ζούσε σε καθεστώς τρόμου. «Δεν πολεμάς τη χολέρα με την πανούκλα», έγραψε σε δελτίο τύπου πολύ πετυχημένα το Μεσογειακό Παρατηρητήριο.

Το Αντιπυρηνικό Κίνημα παντού, αλλά και στην Ελλάδα, πρέπει να ξαναδραστηριοποιηθεί και να μην αφήσει τις κυβερνήσεις να μας επιφυλάξουν για μας και τα παιδιά μας ένα τέτοιο ζοφερό μέλλον. Η λύση στο πεδίο της ενέργειας είναι : εξοικονόμηση από τη μια και προώθηση των ανανεώσιμων μορφών της, από την άλλη,

Γ. Κολέμπας