ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: Ελληνική Επιτροπή Υδρογεωλογίας

1. ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

ΣΤΑ ΥΔΑΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

2. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΕΙΨΥΔΡΙΑΣ

Θέσεις

Διανύουμε μια περίοδο με έντονες κλιματικές ανωμαλίες, που γίνονται ορατές από την ανώμαλη κατανομή των κλιματικών παραμέτρων (θερμοκρασία, βροχοπτώσεις, χιονοπτώσεις κλπ). Στο παρελθόν είχαμε περάσει κι άλλες τέτοιες περιόδους και μάλιστα εντονότερες, σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση. Σήμερα, όμως έχουμε δύο σημαντικές διαφορές σε σχέση με το παρελθόν. Η πρώτη διαφορά αναφέρεται στο ότι οι παλιότερες τέτοιες περίοδοι οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στη φυσική εξέλιξη του κλίματος, ήταν ενταγμένες σε περιόδους και ήταν αντιστρεπτές. Η σημερινή είναι μια μη αντιστρεπτή κατάσταση, όσο διαρκούν οι παράγοντες που την προκαλούν. Η δεύτερη διαφορά αναφέρεται στην αποκλειστική ευθύνη του ανθρώπου για την κατάσταση αυτή. Η Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για τη μελέτη των παγκόσμιων κλιματικών αλλαγών, στο πλαίσιο της εργασίας της (IPCC – International Project for the Climatic Changes) δεν αφήνει, πλέον, καμιά αμφιβολία. Στο κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα τον περασμένο Φεβρουάριο στο Παρίσι αποδίδει στον άνθρωπο την ολοκληρωτική ευθύνη για τις κλιματικές αλλαγές, κάτι που είχε αποφύγει πριν από μερικά χρόνια.

1. ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ – ΑΠΕΡΗΜΩΣΗ

Παράγοντες ερημοποιήσεως και απερημώσεως, που σχετίζονται με τα υδατικά συστήματα

Ερημος: Πέραν της γνωστής εικόνας των απέραντων αμμωδών εκτάσεων και του καυτού ήλιου, η έννοια της ερήμου εμφανίζεται και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, με διαφορετική εικόνα και τοπίο, όπως π.χ. οι στέπες της κεντρικής Ασίας, με πολύ ψυχρούς χειμώνες, οι πολικές περιοχές και η Γροιλανδία, όπου το νερό είναι εγκλωβισμένο (ουσιαστικώς αδρανοποιημένο) με τη μορφή του πάγου, μη συμμετέχοντας στις περιβαλλοντικές διαδικασίες κ.α. Κοινό γνώρισμα όλων των ερημικών περιοχών είναι ότι, κατά μέσο όρο, το νερό που πέφτει, ως βροχόπτωση, είναι λιγότερο από το νερό που εξατμίζεται και η ζωή, με όποια κορφή κι αν εμφανίζεται, πρέπει να προσαρμοστεί σ΄ αυτό το υδατικό έλλειμμα.

Η ερημοποίηση

Ανυδρες και ημιάνυδρες περιοχές καλύπτουν περισσότερο από το ένα τρίτο της γήινης επιφάνειας, ενώ οι καλλιεργημένες περιοχές καλύπτουν μόνο το ένα πέμπτο. Είναι συγκεντρωμένες σε δύο ζώνες, που εκτείνονται από τον Τροπικό του Καρκίνου ως τον Τροπικό του Αιγόκερω. Η βασική αιτία της ανυδρίας έγκειται στην κυκλοφορία της ατμόσφαιρας πάνω από την περιστρεφόμενη υδρόγειο. Λόγω των μονίμων υψηλών πιέσεων που επικρατούν στη ζώνη των 30^ο γεωγραφικού πλάτους, η δημιουργία βροχοπτώσεων είναι πολύ δύσκολη. Η μεγάλη απόσταση από τους ωκεανούς και η παρεμβολή ορεινών όγκων συμβάλλουν, επίσης, στην ξηρασία περιοχών, όπως η Κεντρική Ασία και η Μεσοδυτική περιοχή της Β. Αμερικής.

Οι έρημοι δεν είναι ανθρώπινο δημιούργημα, αν και μερικές φορές οι ανθρώπινες δραστηριότητες συμβάλλουν ή επιταχύνουν, αμέσως ή εμμέσως, την ερημοποίηση. Ημιάνυδρες περιοχές είναι ιδιαιτέρως ευάλωτες στα φαινόμενα αυτά, καθώς το πιεστικό δημογραφικό πρόβλημα και η υπερεντατική καλλιέργεια και κτηνοτροφία επιταχύνουν την υποβάθμιση του εδάφους (αφρικανικό Σαχέλ, ΒΔ Βραζιλία κ.α.). Η έμμεση ανθρώπινη παρέμβαση αναφέρεται, ασφαλώς, στη συσσώρευση CO₂ στη ατμόσφαιρα από τα καυσαέρια, τη θέρμανση, τη βιομηχανία και άλλων αερίων βιομηχανικής, γεωργικής και οικιακής χρήσης, που οδηγούν στην αύξηση της θερμοκρασίας και σε φαινόμενα, όπως το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Πρόκειται για αλλαγές γρήγορες, εντατικές και ριζικές, που κάνουν συγκρίσιμο το χρόνο ζωής του ανθρώπου με το γεωλογικό χρόνο.

Η ερημοποίηση είναι ένα φαινόμενο που έχει να κάνει με αλλαγές στο καθεστώς των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων και σε κλιματικές μεταβολές, γενικώτερον, αλλά και σε άμεσα ή έμμεσα αποτελέσματα ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως είναι:

· αποψίλωση ή πυρκαϊές δασικών εκτάσεων (διάβρωση)

· υδραυλικές διευθετήσεις (εκτροπές)

· υδρογεωλογικές υπερβολές (υπεραντλήσεις)

· αστοχίες στη μετατροπή βοσκοτόπων σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις (διάβρωση)

· υπερεντατικές χημικές υποστηρίξεις αγροτικής παραγωγής

· άλλες δραστηριότητες

Μολονότι στο επιστημονικό πεδίο έχουν σημειωθεί σημαντικές πρόοδοι, όσον αφορά τις γνώσεις γύρω από το περιβάλλον, σε πρακτικό επίπεδο, δεν έχουν βρεθεί, ακόμα, οι λύσεις που θα είναι καλύτερα προσαρμοσμένες στις οικολογικές και κοινωνικοοικονομικές απαιτήσεις και βέλτιστες λύσεις. Για ένα μεγάλο διάστημα επικρατούσε η άποψη ότι το πρόβλημα των ερήμων ή της ερημοποιήσεως οφειλόταν στην ξηρασία. Το 1977, στη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την ερημοποίηση, στο Ναϊρόμπι της Κένυας, συνειδητοποιήθηκε ότι στην υποβάθμιση των βοσκοτόπων υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες. Ο όρος «βοσκότοποι» δεν είναι τυχαίος, αφού το 90% των ακαλλιέργητων περιοχών του πλανήτη χρησιμοποιούνται σαν βοσκότοποι. Αλλά η ερημοποίηση δεν πλήττει μόνο τους βοσκοτόπους. Απειλεί και τα καλλιεργούμενα εδάφη, που αρδεύονται ή ποτίζονται από τη βροχή. Σε τελική ανάλυση, οι περίοδοι ξηρασίας είναι αναπόφευκτες στις άνυδρες περιοχές και όχι μόνο, όπως δείχνουν οι κλιματικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών. Τα αυτοφυή φυτά έχουν προσαρμοστεί στις εναλλαγές ξηρών και υγρών περιόδων. Ευδοκιμούν τις περιόδους υγρασίας και αντέχουν (ιδιαιτέρως τα υγρόφυτα, που παραλαμβάνουν την υγρασία από την ατμόσφαιρα) τις περιόδους ξηρασίας. Η φυσική ισορροπία έχει ανατραπεί μόνο από τον άνθρωπο, με την υπερβολική βόσκηση και την υπερβολική υλοτομία. Από τη στιγμή που τα αυτοφυή φυτά εκχερσώνονται, τα εδάφη που ποτίζονται από τη βροχή απειλούνται από τη διαβρωτική δράση του νερού, του αέρα και των εναλλαγών θερμοκρασίας και υγρασίας. Σε συνθήκες ανεπαρκούς στραγγίσεως του εδάφους, συνηθισμένης σε πολλές άνυδρες περιοχές, η συσσώρευση αλάτων στο έδαφος αποτελεί μια πρόσθετη απειλή. Τέλος, άλλη αιτία, που συμβάλλει στη ερημοποίηση, είναι η παρατεταμένη χρήση βαρέων γεωργικών ή άλλων μηχανημάτων, που προκαλεί συμπύκνωση του εδάφους. Εκτός από τη μηχανική πλευρά των παραγόντων ερημοποιήσεως, η χημική πλευρά είναι εξ’ ίσου σοβαρή. Τέτοια είναι η περίπτωση συσσωρεύσεως τοξικών ουσιών στο έδαφος, όπως βαρέων μετάλλων, παρασιτοκτόνων και βιομηχανικών αποβλήτων. Κατά τις εκτιμήσεις σχετικού Προγράμματος του ΟΗΕ, για το Περιβάλλον, σε συνολική έκταση 5.160 εκατομμυρίων εκταρίων, περιοχών απειλουμένων με ερημοποίηση, έχει μετατραπεί σε έρημο το 25% των αρδευομένων εδαφών, το 50% των εδαφών που ποτίζονται από τη βροχή και το 75% των βοσκοτόπων.

Ιδιαιτέρως χαρακτηριστική περίπτωση προλήψεως και αποτροπής της ερημοποιήσεως, σαν αποτέλεσμα υδατικής και αιολικής διαβρώσεως, αποτελούν οι αναβαθμίδες (αιμασιές), κυρίως στα νησιά του Αιγαίου. Στις περιοχές αυτές, το απότομο ανάγλυφο, λόγω του ορεινού χαρακτήρα, οι βροχές και οι ισχυρότατοι άνεμοι, διαμορφώνουν ένα πλαίσιο πολύ επιδεκτικό σε διάβρωση, που στην περίπτωση αυτή ισοδυναμεί με ερημοποίηση. Οι αναβαθμίδες έχουν συγκρατήσει το χώμα στη θέση του και έχουν δημιουργήσει το πλαίσιο σχηματισμού υπόγειας υδροφορίας, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη χλωρίδα, την πανίδα και τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Μερικά γενικά συμπεράσματα θα μπορούσαν να συνοψιστούν στα εξής:

Ø Η υποβάθμιση των βοσκοτόπων στις άνυδρες περιοχές συντελείται εδώ κι αιώνες, αλλά είναι πιο πρόσφατη σε άλλες περιοχές. Επειδή οι βοσκότοποι είναι εδάφη με μικρή απόδοση (Σημ. με τα κριτήρια των σημερινών εντατικών και υπερεντατικών υποστηρίξεων γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής), δεν μπορούν να διατεθούν σημαντικές δαπάνες για εγγειοβελτιωτικά έργα.

Ø Με τη βοήθεια της λειψυδρίας (!), η αλάτωση των αρδευομένων εδαφών θα μειωθεί, με την καλύτερη διαχείρισή τους, αλλά θα επιδεινωθεί στη αντίθετη περίπτωση. Είναι πολύ πιθανό, η συνδυασμένη δράση των δύο αυτών διαδικασιών να οδηγήσει σε αύξηση της αλατότητας των αρδευομένων εδαφών σε παγκόσμια κλίμακα, με ενδεχόμενη αύξηση και της αλατότητας των εδαφών, που δεν έχουν πληγεί, ακόμα, από τα φαινόμενα αυτά.

Ø Η υδατική διάβρωση είναι, μακροπροθέσμως, η κύρια απειλή για την παραγωγικότητα του εδάφους, αφού απομακρύνει το καλλιεργήσιμο χώμα. Η διαδικασία αποκαταστάσεως αυτής της απώλειας είναι πολύ αργή, μετρούμενη, ουσιαστικώς, με γεωλογικό χρόνο. Ιδιατέρως επικίνδυνη είναι η διάβρωση της επιφάνειας των οριζόντιων ή παραοριζοντίων εδαφών, στα οποία είναι ορατή η εμφάνιση και συνέχιση του φαινομένου, σε αντίθεση με τη διάβρωση σε περιβάλλον χειμάρρων.

Ø Η αιολική διάβρωση παραμένει, σχεδόν, αναλλοίωτη στο μέλλον. Αναπόφευκτη σε άνυδρες περιοχές, με τοπικές, μόνο, επιπτώσεις.

2. Παρά τη σοβαρότητα της καταστάσεως και παρά το γεγονός ότι οι μεγάλες βιομηχανικές χώρες, που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου (και που μερικές δεν έχουν καν επικυρώσει το Πρωτόκολλο του Κυότο) δεν έχουν δείξει ότι τους απασχολεί σοβαρά η κατάσταση, δεν είναι ακόμη πολύ αργά. Η κατάσταση, αν δεν είναι εύκολα αναστρέψιμη, μπορεί να σταθεροποιηθεί, σε πρώτη φάση.

3. Πέρα από τα ειδικά μέτρα, σε κάθε επίπεδο, που θα πρέπει να παρθούν, κοινή συνείδηση των επιστημόνων είναι ότι τα προβλήματα λειψυδρίας και πλημμύρας (η άλλη όψη του νομίσματος) θα ήταν κατά πολύ λιγότερα με μια σωστή, ορθολογική υδατική διαχείριση.

4. Η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς ουσιαστικά υδατική διαχείριση, ευνοημένη από πλευράς βροχοπτώσεων, παρά τη γεωγραφική της θέση και σπάταλη (ΟΟΣΑ) από πλευράς χρήσης του διαθέσιμου υδατικού δυναμικού. Ο νόμος 1139/2002 είναι το νέο θεσμικό πλαίσιο στην υδατική διαχείριση, αποτελώντας την προσαρμογή στα καθ΄ ημάς της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60 για τη Διαχείριση του Υδατικού Δυναμικού. Στη συνέχεια, θα πρέπει να εντάξουμε στο νομικό μας πλαίσιο και την Οδηγία 2006/118 για την Προστασία των υπόγειων νερών από τη ρύπανση και την υποβάθμιση.

5. Οι επιπτώσεις στη χώρα μας από την παρατεταμένη ανομβρία και τις αυξημένες συνθήκες εξατμίσεως αναμένονται σημαντικές, τόσο στα επιφανειακά υδατικά συστήματα, όσο, κυρίως, στα υπόγεια αντίστοιχα υδατικά σώματα. Αυτό γιατί ο εμπλουτισμός των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων συναρτάται από τον όγκο των βροχοπτώσεων σε μια περιοχή, αλλά αυτό, μόνο του, δεν αρκεί. Ο όγκος του νερού για να εμπλουτίσει τις υπόγειες υδροφορίες πρέπει να συνοδεύεται από ορισμένα πλαίσια συνθηκών, που αφορούν την ίδια τη βροχόπτωση (διάρκεια, ένταση, ρυθμός), αλλά και άλλες κλιματικές παραμέτρους (θερμοκρασία, υγρασία, ηλιοφάνεια κλπ). Επομένως, και αν ακόμα στο υπόλοιπο της υγρής περιόδου, έχουμε, με βάση το ύψος βροχής, σημαντική προσφορά, αυτή δεν θα καλύψει την έλλειψη των υδροφόρων οριζόντων, αλλά, κατά προτεραιότητα, το έλλειμμα της εδαφικής υγρασίας (νερό κατακρατήσεως, νερό προσροφήσεως, τριχοειδές νερό).

6. Οι επιπτώσεις θα είναι σημαντικότερες στις περιοχές που συνδέουν την άρδευση ή την ύδρευσή τους με υπόγεια νερά, ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για περιοχές όπου, ήδη, έχει παρατηρηθεί υπεράντληση των υδροφόρων οριζόντων.

7. Τα μέτρα που απαιτούνται αναφέρονται, τόσο στην κλίμακα του πολίτη, όσο και στην κλίμακα των αυτοδιοικήσεων, κυβερνήσεων και στην κλίμακα του πλανήτη. Οι πολίτες, σε γενικές γραμμές, ανταποκρίθηκαν στο παρελθόν με σωστό τρόπο, τώρα είναι και η ώρα των κυβερνήσεων. Τα μέτρα αυτά, σε προσωπικό επίπεδο, θα είναι γενικής εφαρμογής ή μέτρα συνδεόμενα με τοπικές ιδιαιτερότητες. Τα γενικά μέτρα σε επίπεδο Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, Περιφέρειας ή Επικράτειας, θα πρέπει να συνοδεύονται και από σημαντικές αποφάσεις σε τομείς όπου αδικαιολόγητα σημειώνεται σημαντική σπατάλη νερού. Οι τομείς αυτοί είναι:

Η άρδευση. Η άρδευση αποτελεί τον μεγαλύτερο καταναλωτή νερού (πάνω από 80%). Είναι αδιανόητο, εν έτει 2007, το μεγαλύτερο μέρος των αρδεύσεων να επιτελείται με κατάκλυση (διοχέτευση του νερού σε κανάλια) ή με τα γνωστά «κανονάκια». Θα πρέπει να αρχίσει σταδιακά η χρήση μεθόδων αρδεύσεως, που συνοδεύονται από οικονομία νερού, αναλόγων με τα συστήματα «στάγδην αρδεύσεως», που χρησιμοποιούνται στους κήπους ή με άλλα συστήματα, από τα πολλά που προσφέρει η τεχνολογία σήμερα. Επίσης, να επεκταθεί η χρησιμοποίηση των προϊόντων των βιολογικών καθαρισμών (επομένως και η επέκταση εγκαταστάσεώς τους) για αρδευτική χρήση.

Η ύδρευση. Είναι απαραίτητο να αρχίσει η αντικατάσταση των υδρευτικών δικτύων των πόλεων, στα οποία παρατηρούνται απώλειες, λόγω φθοράς, που φτάνουν και το 60%. Μάλιστα, για να αποφευχθεί η είσοδος ρύπων μέσα στο δίκτυο, διατηρούνται οι μεγάλες πιέσεις, με αποτέλεσμα μεγαλύτερες απώλειες.

Η βιομηχανία. Θα πρέπει να γενικευθεί η επαναχρησιμοποίηση του νερού (ψύξης, χρησιμοποιημένων νερών, βιομηχανικών και αστικών λυμάτων).

Ο τουρισμός. Με την αλλαγή των χρήσεων γης, που σημειώνεται στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια, αστικές, γεωργικές, κτηνοτροφικές, μεταλλουργικές και άλλες περιοχές μετατράπηκαν σε τουριστικές, πολύ περισσότερο υδροβόρες σε σχέση με τις προηγούμενες. Εκείνο που δημιουργεί το πρόβλημα είναι η αγνόηση του βασικού κανόνα των ολοκληρωμένων υδατικών διαχειρίσεων, κατά τον οποίο οι ανάγκες, σε νερό, του καθενός καθορίζονται από την υδρευτική δυνατότητα της κάθε περιοχής. Τόσον οι τουριστικές επιχειρήσεις προσπαθούν να προσφέρουν, όσο και εμείς οι ίδιοι μεταφέρουμε μαζί με τις αποσκευές μας τις υδατικές συνήθειες της Αθήνας. Το πρόβλημα αυτό γίνεται περισσότερο έντονο στη περίπτωση των νησιών του Αιγαίου πελάγους (η κατάσταση στο Ιόνιο είναι διαφορετική, καθώς η περιοχή είναι η πλέον ευνοημένη από πλευράς βροχοπτώσεων). Πλύσιμο αυτοκινήτων, πισίνες, γκαζόν (πόσο αταίριαστο με το Αιγαιοπελαγίτικο περιβάλλον!), κήποι κα. Τα νησιά όμως αυτά, από τη φύση τους είναι προβληματικά στο νερό, έστω κι αν κάποια απ΄ αυτά είχαν την ονομασία «Υδρούσα». Η ονομασία ήταν σωστή για τις τότε χρήσεις γης και τον τότε πληθυσμό. Γιατί είναι προβληματικά;

Γιατί έχουν μικρή έκταση, επομένως το νερό που μπορούν να μαζέψουν είναι λίγο.
Βρίσκονται στην περιοχή με τις λιγότερες βροχοπτώσεις.
Βρίσκονται στην περιοχή με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια, επομένως με τη μεγαλύτερη εξάτμιση.
Βρίσκονται στην περιοχή με ισχυρούς ανέμους, επομένως με μεγάλες εξατμίσεις.
Περιβάλλονται από τη θάλασσα και, λόγω και των ασθενών υδραυλικών φορτίων, προσβάλλονται ευκολότερα και περισσότερο από τους παράγοντες της υφαλμυρώσεως.

Στην περίπτωση των νησιών σημειώνεται και έξαρση στο γνωστό θέμα, που ονομάζεται «πληγή των γεωτρήσεων». Αγνοώντας έναν άλλο βασικό κανόνα της υδατικής διαχειρίσεως που λέει ότι όταν οι ανάγκες σε νερό καλύπτονται από δημόσιο έργο εν λειτουργία, τότε απαγορεύεται η λειτουργία ιδιωτικών έργων. Όταν η αίτηση του ιδιώτη για γεώτρηση (στα νησιά που υποτίθεται ότι απαγορεύεται η ανόρυξη ιδιωτικών γεωτρήσεων) στο Δήμο δεν φέρει αποτέλεσμα, ακολουθεί η Νομαρχία, η Περιφέρεια, η Κυβέρνηση ή η παράνομη γεώτρηση, καθώς κυκλοφορούν και υδρογεωτρύπανα με μικρά στελέχη, ικανά να ανορύξουν γεώτρηση στο υπόγειο του σπιτιού. Και προς δόξα του νεοέλληνα, το καλοκαίρι οι δημόσιες γεωτρήσεις σταματούν τη λειτουργία τους κάποιες ώρες για την καλύτερη εκμετάλλευση των υδατικών αποθεμάτων και την αποφυγή φαινομένων υφαλμυρώσεως, ενώ οι ιδιωτικές λειτουργούν απρόσκοπτα.

8. Η Ελλάδα, ψήφισε το νόμο 3199/2000 περί υδατικής διαχειρίσεως, που σταδιακώς προσαρμόζει την Ευρωπαϊκή Οδηγία στην Ελληνική πραγματικότητα. Η προσαρμογή αυτή προβλέπεται μέχρι το 2008 και το 2012, με μεγάλες καθυστερήσεις, που έχουν προκαλέσει και την παρέμβαση της ΕΕ. Η προβλεπόμενη κεντρική Υπηρεσία Υδάτων και οι αντίστοιχες περιφερειακές και νομαρχιακές βρίσκονται στο στάδιο της δημιουργία και της επανδρώσεως, έχοντας και τις μελέτες περί διαχειρίσεως των υδατικών πόρων, που εκπονήθηκαν προσφάτως ή που βρίσκονται στη φάση της περαιώσεως.. Φαίνεται, όμως, ότι το θέμα αντιμετωπίζει τρία εμπόδια.

Την έλλειψη των απαραιτήτων κονδυλίων για την υλοποίηση των διαχειριστικών προγραμμάτων
Το εμπόδιο που λέγεται κεκτημένα δικαιώματα στη χρήση συγκεκριμένων υδατικών πόρων
Την ανάθεση της υλοποιήσεως, ουσιαστικώς, αποκλειστικώς σε μηχανικούς, αγνοώντας άλλους επιστήμονες, πιο σχετικούς σε βασικούς τομείς, όπως οι Υδρογεωλόγοι (κυρίως), αλλά και οι Γεωπόνοι, οι Χημικοί κα. Κι όμως, σε μια λεκάνη απορροής, τα υπόγεια νερά (Υδρογεωλογία) είναι, συνήθως, περισσότερα από τα επιφανειακά και, επί πλέον βγαίνουν στην επιφάνεια με τη μορφή πηγών.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Σας ενημερώνουμε ότι η ιστοσελίδα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΥΔΡΟΓΕΩΛΟΓΙΑΣ (www.iah-hellas.geol.uoa.gr) ανανεώθηκε για μια φορά ακόμα. Η ιστοσελίδα μας έχει να επιδείξει μια αξιοπρόσεκτη επισκεψιμότητα, καθώς από 19 Φεβρουαρίου 2004 μέχρι 19 Ιουνίου 2007, την επισκέφτηκαν 17.395 επισκέπτες, από 115 χώρες, πραγματοποιώντας 69.695 επισκέψεις.
Στα νέα της περιεχόμενα μπορείτε να βρείτε την 1^η Εγκύκλιο για το 8^ο Διεθνές Υδρογεωλογικό Συνέδριο της Ελλάδας και το 3^ο Workshop Υδρολογίας Διερρηγμένων Πετρωμάτων, που θα γίνει στην Αθήνα από 8-10 Οκτωβρίου 2008. Όπως και το προηγούμενο 7^o Συνέδριο και το 2^o Workshop, θα είναι διεθνοποιημένο και αυτή τη φορά προστίθεται η Γαλλική γλώσσα, μαζί με τη Ελληνική και την Αγγλική, με ταυτόχρονη μετάφραση. Στην Εγκύκλιο υπάρχουν όλες οι πληροφορίες για τις θεματικές ενότητες, posters, εκθέσεις, επικοινωνία κ.λ.π. Η προεγγραφή ή εγγραφή σας μπορεί να γίνει ταχυδρομικώς ή και ηλεκτρονικώς από την ιστοσελίδα.
Η Ελληνική Επιτροπή Υδρογεωλογίας πήρε μέρος στην Ημερίδα της 17^ης Ιουνίου 2007 για την Παγκόσμια Ημέρα για την καταπολέμηση της ερημοποιήσεως και της ξηρασίας, που διοργάνωσε η Εθνική Επιτροπή για την Απερήμωση. Η Ημερίδα έγινε σε αμφιθέατρο του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Λόγω του καθυστερημένου προσδιορισμού του χώρου της εκδηλώσεως, δεν έγινε δυνατή η έγκαιρη ενημέρωση των μελών μας.
Υπάρχουν διαθέσιμα για τα μέλη μας και για όποιον άλλο θα ήθελε, DVD από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Νερού (World Water Council) και ανάλογο έντυπο υλικό. Οποιος συνάδελφος ενδιαφέρεται να τα αποκτήσει (δωρεάν) ας επικοινωνήσει με την Επιτροπή ταχυδρομικώς (Καθηγητής Γ. Στουρνάρας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, 15784 Αθήνα ), τηλεφωνικώς (210 7274406) ή ηλεκτρονικώς (stournaras@geol.uoa.gr) για να ρυθμιστεί ο τρόπος παραλαβής τους.
Υπενθυμίζονται τα βραβεία Μάξιμου Μαραβελάκη και Ιωάννη Παπάκη, που καθιέρωσε η Επιτροπή μας. Λεπτομέρειες υπάρχουν στην ιστοσελίδα μας.
Η Επιτροπή μας θα πάρει μέρος στο Διεθνές Συνέδριο και στη Γενική Συνέλευση της ΙΑΗ, που θα γίνουν στη Λισσαβόνα από 16-22 Σεπτεμβρίου 2007. Λεπτομέρειες για το γεγονός στην ιστοσελίδα της ΙΑΗ (www.iah.org).