Παρασκευή βράδυ στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, μια παρέα ανθρώπων συζήταγε στο άσχετο για την συγκέντρωση της Κυριακής στο Σύνταγμα. Να πάμε, αλλά πως? Τι έχουμε να προσθέσουμε? Πως να πούμε τι πραγματικά ανοίγει το δρόμο στους εμπρησμούς, τι είναι αυτό που κάνει την κυβέρνηση, να αδιαφορεί για την προληπτική προστασία και την δασοπυρόσβεση? Τι σημαίνει η πρόταση, αναδάσωσης με σπόνσορες? Πως να τα πεις όλα αυτά στον κόσμο, χωρίς να βγάλεις ένα βαρετό κείμενο, γεμάτο βαριά οικονομική ανάλυση και πολιτική. Μέσα από αυτόν τον προβληματισμό και με βάση την αντίστοιχη εμπειρία ακτιβιστών από την Ευρώπη, αποφασίσαμε, μεταξύ τύρου και αχλαδιού και χωρίς να είμαστε καθόλου σίγουροι και σίγουρες ότι θα τα καταφέρουμε να συγκροτήσουμε το μπλοκ των εργολάβων. Μία αντί-συγκέντρωση, μες την συγκέντρωση.
Στην ουσία υποδυθήκαμε τον εχθρό, την άλλη πλευρά, την πλευρά των εργολάβων, της κυβέρνησης (σημερινής και χτεσινής), των νεοφιλελεύθερων και είπαμε αυτά που λένε, προσθέτοντας αυτά που θα ήθελαν να πουν, αλλά φοβούνται το κόστος, προσθέτοντας αυτά που σκέφτονται και αυτά που εννοούν, όταν λένε άλλα.
Είπαμε τα πράγματα (τους) έξω από τα δόντια.
Μια κυρία τρομαγμένη μας ρώτησε: «Ελπίζω να κάνετε χιούμορ». Η απάντηση ήταν: «δυστυχώς, όχι». Ήμασταν η αλήθεια. Μια αλήθεια που δεν κατεβαίνει στους δρόμους, αλλά βρίσκετε , στα υπουργεία, στα εργολαβικά και μεσιτικά γραφεία, στη βουλή.
Ήμασταν για ένα απόγευμα, οι επενδυτές, οι εργολάβοι, οι μεσίτες, οι υπουργοί, όπως πραγματικά είναι.
Η υπογραφή της παρέμβασης ήταν αυτή του blog
σοβαρότατου πολιτικού χαβαλέ www.salata.wordpress.com
Ο κόσμος μας χειροκρόταγε γελώντας και εμείς τον βρίζαμε. «φύγετε, από εδώ. Πηγαίνετε σπίτια σας ξεπερασμένοι. Και εσείς και τα δάση σας θα εξαφανιστείτε όπως οι δεινόσαυροι. Το μέλλον ανήκει στο τσιμέντο.» « Τέρμα, πια, οι ευαισθησίες, ήρθε η ώρα, για εργολαβίες». « Ότι έγινε, έγινε. Ας χτίσουμε». Και ρυθμικά μιλώντας στο κινητό: «Κάψτε-χτίστε και πουλήστε». ‘Η «το μόνο πράσινο είναι το κολλαριστό».
Τα συνθήματα μας, που βγάλαμε Παρασκευή βράδυ στο αντιρατσιστικό ήταν:
Δεν θέλουμε αναδάσωση δεν θέλουμε δρυμούς,
θέλουμε να βλέπουμε ανάπτυξης ρυθμούς
Η φωτιά, είναι ευλογία, βοηθά, την οικονομία
Μην φοβάστε, την αγορά, κι απ’ την πυρκαγιά, θα βγάλουμε λεφτά
1-2-3 ιδιωτική πρωτοβουλία
Αναδάσωση, με χορηγούς, να βγάλουμε λεφτά, κι από τους εμπρησμούς.
Το real estate ανώτερη αξία, από τα δάση και την οικολογία
Όχι αυταπάτες, περιβαλλοντικές, το μέλλον ανήκει, στους επενδυτές
Τα δάση, είναι, περιττά, να βάλουμε εισιτήριο, να βγάζουμε λεφτά
Τα ελάφια, είναι περιττά, χέζουνε πολύ, δεν βγάζουνε λεφτά
Της Πάρνηθας το δάσος, ήταν ένα λάθος, κάντε το σωστό, να γίνει όλο μπετό
Τα δάση, είναι, βαρετά, γεμάτα, μαμούνια, και ελαφιών σκατά
Το κάψιμο της Πάρνηθας ήταν καλή στιγμή, να κάνουμε οικόπεδα όλη την Αττική
Ακούστε το καλά, αναδασοτές, Θα κάνουμε επέκταση στο Mont Parnes
Tα δάση ανήκουν στο παρελθόν, κάντε τα γκολφ, και τεχνητό γκαζόν
Όχι στην ανεύθυνη οικολογία, οι πυρκαγιές, τονώνουν, την οικονομία
Κάψτε, χτίστε, και πουλήστε
Τέρμα, πια, οι ευαισθησίες, ήρθε η ώρα, για εργολαβίες
Τα F,-16, δεν ειν’ πολεμικά, μίζες εκτοξεύουν, κινούν την αγορά
Και μερικά προέκυψαν εκείνη την ώρα: «όχι άλλο πράσινο, όχι άλλο πράσινο», ή το κλασικό άσμα σε σύνθημα: «την μπετονιέρα μην τη βλαστιμάς, αυτή σου δίνει για να φας». Μετά ένας φώναζε, ΦΩΤΙΑ και όλοι οι άλλοι και άλλες αποκρίνονταν, ΛΕΦΤΑ, υψώνοντας, πούρα και χαρτοφύλακες και συνεχίζοντας: «γκόλφ, πισίνες, λίμουζίνες». Σε άλλες στιγμές, κάποιος φώναζε: Γουδί και οι υπόλοιποι απαντούσαν, ΤΣΙΜΕΝΤΟ, Πεδίο Άρεως, ΤΣΙΜΕΝΤΟ, Πάρνηθα, ΤΣΙΜΕΝΤΟ, Ελαιώνας, ΤΣΙΜΕΝΤΟ και στη σειρά όλους τους ελεύθερους χώρους τη Αθήνας και γύρο που κινδυνεύουν να γίνουν τσιμέντο.
Οι πικέτες είχαν τα παρακάτω κείμενα
- Ότι έγινε, έγινε. Ας χτίσουμε
Να αναθεωρηθεί το αναχρονιστικό άρθρο 24 του συντάγματος. Όχι άλλα δάση
Το δάσος δεν χρειάζεται προστάτες. Αν δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνο του σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο, είναι άξιο της μοίρας του
Τα δέντρα πιάνουν θέσεις πάρκινγκ
Που αλλού αν όχι στο δάσος η βίλα μου;
Όποιος θέλει οξυγόνο, πουλιέται στα φαρμακεία
Όποιος θέλει δροσιά, να αγοράσει κλιματιστικό
Τα ελάφια τεμπελιάζουν όλη μέρα και τα ταΐζουμε και από πάνω. Δεν είναι ανταγωνιστικά
Τσιμέντο σε όλους τους ελευθέρους χώρους τώρα για να σωθούν από πυρκαγιές
Οι «ευαισθησίες» βλάπτουν την εθνική οικονομία, το τσιμέντο όχι
Το χρήμα και η μίζα, είναι πιο σύγχρονες/πολιτισμένες αξίες από τα δάση - Δάση είχαν το μεσαίωνα. Τώρα είναι 21ος αιώνας
Ας αντιμετωπίσουμε την σύγχρονη πραγματικότητα - Τα δάση πιάνουν χώρο - Τα μπετά δεν καίγονται
Η Μύκονος που δεν έχει δέντρα, μια χαρά είναι. Και προσφέρει και στο ΑΕΠ. Τι γρινιάζετε ;
Χτίζω, άρα υπάρχω. Το μέλλον ανήκει στο τσιμέντο
Οι «ευαισθησίες και οι βόλτες στο δάσος είναι για τους αργόσχολους. -Κάντε επενδύσεις όχι αναδασώσεις.
Η πυρόσβεση είναι πεταμένα λεφτά - Αν ήταν όλο το βουνό καζίνο και γκολφ, δεν θα είχε καεί
Μην χαλάτε τα οικόπεδα με δέντρα. Όχι αναδάσωση
Βάλτε χορηγούς στα δάση, μπας και γίνουν χρήσιμα
---------------------------------------------------
Εκτός από τα συνθήματα που μοιράστηκαν, μοιράστηκε και το παρακάτω κείμενο, για το σοβαρό της υπόθεσης:
Η Πάρνηθα κάηκε. Η Πάρνηθα καίγεται 10 μέρες.
Μαζί και χιλιάδες στρέμματα δάσους σε όλη την Ελλάδα.
Είδαμε τα αυτονόητα. Δεν υπήρχαν πυροσβέστες, δεν υπήρχαν πυροσβεστικά μέσα επίγεια και ιπτάμενα, δεν υπήρχαν αντιπυρικές ζώνες και άλλα πολλά. Ακούσαμε από τα "υπεύθυνα" χείλη των υπουργών, τα ίδια που ακούμε 20 χρόνια τώρα κάθε καλοκαίρι. Φταίει η ζέστη, οι εμπρησμοί, ο αέρας.
Ακούσαμε όμως και άλλα προκλητικά: «Δεν υπάρχουν λεφτά για προληπτική προστασία των δασών» (Πολύδωρας), "Θα πρέπει να δούμε πώς η προστασία του περιβάλλοντος θα εφαρμόζεται, με έναν τρόπο φιλικό προς τις επενδύσεις"(Αλογοσκούφης), «το περιβάλλον είναι πρώτη προτεραιότητα για την κυβέρνηση, η οποία προωθεί συγκροτημένη πολιτική για την προστασία του» (Ζαγορίτης, γραμματέας ΝΔ), «όπου ήταν δάσος, θα ξαναγίνει δάσος» (Κ. Καραμανλής).
Ακόμα μάθαμε ότι από το 2000 αποχαρακτηρίζονται 8 δάση το μήνα, ότι η απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων για δασοπροστασία είναι στο μηδέν και τέλος ακούσαμε ότι ακόμα και η αναδάσωση πάει να δοθεί σε εταιρίες, που προφανώς δεν θα την κάνουν για την ψυχή της μάνας τους.
Αφού λοιπόν οι από πάνω, θέλουν κάτι να μας πουν για τα δάση και γενικά τους ελεύθερους χώρους, αλλά "ντρέπονται", είπαμε να τους βοηθήσουμε εμείς να το πουν τόσο ξεκάθαρα όσο θα ήθελαν. Χωρίς ντροπές και υπολογισμό του πολιτικού κόστους. Σήμερα είμαστε η φωνή των υπουργών, των επενδυτών, των εργολάβων.
Κάψτε, χτίστε και πουλήστε. Κάνει καλό στην οικονομία!
-------------------------------
Είχα καιρό να περάσω τόσο καλά σε πολιτικοκοινωνική, δράση, είχα καιρό να δω να λέγονται τόσα πολλά και ουσιαστικά, με τόσο όμορφο τρόπο. Ήταν ένα όμορφο απόγευμα με το Σύνταγμα πλημμυρισμένο, από ανθρώπους, αισθήματα και οργή. Ας το κρατήσουμε έτσι ζωντανό, και για τα δάση, και για τους ελεύθερους χώρους της πόλης και για την ζωή την ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου